De hoek van Galicië

Als ik rond het middaguur via de N-634 bij Ribadero de autonome regio Galicië binnen rijd, komt de zon door. Tussen beide feiten bestaat geen oorzakelijk verband, maar het oceaanwater wordt er wel blauwer van. Ik verlaat direct de N-634 en tuf naar de vuurtoren 'Isla Pancha'. Een afslag verder bevindt zich de Praia as Catedrais. Het is meteen de eigen taal die overal aanwezig is: het Gallego volgens het Spaans en het Galego in het Gallego. Die kwestie ligt taalgevoelig.

Het Strand van de Kathedralen is beroemd. De oceaan heeft stukken klif losgeslagen en in de loop van eeuwen uitgehold en bijgeschuurd. Als je over het strand loopt, lijkt het alsof je tussen kathedralen wandelt. Het gaat om het idee en het is er gewoon mooi.

Na een dagmenu in Foz volg ik zo lang mogelijk de weg langs de kust. Regelmatig moet ik enorme bocht maken. Daar waar rivieren de kust bereiken zijn inhammen uitgesleten. Baaien, die er prachtig uitzien. Overal verwijzen bordjes naar al dan niet verscholen strandjes. Zomers moet het hier druk zijn met - naar ik maar even aanneem - Spaanse toeristen.

Ik kom bij het punt waar Galicië een hoek maakt en de weg afbuigt naar het zuiden. Daar staat op een klif de Faro de Punta Estaca de Bares. Oceaan aan twee kanten. Het is de omweg waard en ik ga verder naar À Coruna in de late namiddagzon. Het landschap blijft mooi en dankzij de eucalyptusbomen, palmen, oleanders en opschriften weet ik dat het hier ook Spanje is. Veel huizen zouden ook elders kunnen staan. In Normandië of Bretagne bijvoorbeeld.

In Naron stop ik voor vandaag. Er zijn wat hotels en omdat ik er makkelijk kan parkeren, kies ik voor 'Marcial'. In het plaatsje zelf zou ik nog niet dood gevonden willen worden, denk ik later in de hoofdstraat. Geen bar ziet er uitnodigend uit. Uiteindelijk beland ik bij het hotel dat een eigen restaurant heeft. Ik vraag een clara de lemon en ik wil ook nog wat eten.

Voor ik het weet, bestel ik een voor- en hoofdgerecht. De keuken in dit saaie plaatsje is de verrassing van de avond. Zelfgemaakte kroketjes met gerookte ham: een delicatesse. En dan de chips! Ook 'casera'. De 'calamares a la plancha' ziet er niet alleen mooi uit, de inktvis is ook uitstekend van 'beet' en smaak. Nee, geen toetje. Twee keer warm eten kent zijn grenzen. Het was echt een heerlijke dag.