In werkelijkheid is het Voldendamse zangduo niet langer dan een week in de VS. Het filmverslag geeft een andere tijdsbeleving: aflevering vier wekt de indruk alsof ze niet weg te slaan zijn uit dit land. En daarbij verloopt alles ook nog eens heel relaxed. Om die indruk vol te houden, moet die zevendaagse trip goed voorbereid zijn. Misschien zingen Nick en Simon daarom wel in de laatste editie Simon and Garfunkels 'And every stop is neatly planned, For a poet and a one man band'.Ze zitten in Nashville. Manager i.o. Kees heeft het even over Memphis en hij wordt snel weer bij de les gehaald. De uitzending van 8 juni brengt in beeld waarom de jongens hier zijn: om muziek te maken. Robert Crosby Hoar neemt hen onder zijn hoede. Hij heeft onder de naam Rob Crosby binnen de wereld van de 'country music' bekendheid gekregen als songwriter en producer. Niet zomaar iemand. In een kort tijdsbestek neemt hij 'Take my hand' en 'Brighter day' op. Nick en Simon worden begeleid door Crosby's studiomusici en -technici. En passant regelt hij ook een optreden in Douglas Corner.
Da's weer even wennen daar voor de boys, want aan het begin van de avond zit er nog weinig publiek. Uiteindelijk is het toch nog het dubbele van wat er in de zaal zat tijdens hun eerste optreden in Nederland. Een déja vu, dus. De zangers genieten, ondervinden waardering en het kan niet anders of ze komen ook bij het Amerikaanse publiek over als sympathiek. Dat is het: ze zijn sympathiek en kunnen goed zingen. Ik vraag me af of er op artistiek gebied nog veel ontwikkeling verwacht mag worden. Worden ze 'karakterzangers', zo dat woord al bestaat.
Kees is ondertussen op pad. Hij probeert zijn zangers op straat te 'verkopen', bezoekt de bar Tootsies en een kledingwinkel. Hij heeft van ingewijden de raad gekregen om Nick en Simon in typische countrykleding op te laten treden, want anders wordt er bij Tootsies nog niet naar ze gekeken. Voor ze daar staan brengt Rob Crosby - die overigens in Nashville de producer is van Ilse de Lange - ('Rob, Kees, geen Bob'; 'Producer, Kees, geen manager') de demo met de eerdere opnames. Ieder is tevreden. En passant heet Crosby ook een optreden geregeld bij Tootsies. 'Daar was ik ook', roept Kees.
Kees blijft enthousiast. Hij weet de zangers zo ver te krijgen dat ze in country style gekleed als het dubbelnummer 10/11 het open podium van Tootsies betreden. Citaat Kees: 'Het is een la-la-la-tent'. Ze passen het repertoire aan en 'Country Road valt goed. Evenals het bier bij het la-la-la-publiek. Ook vandaag breken de jongens niet door. 'Dat hoeft ook niet', luidt de boodschap. Maar mijn vraag aan het eind is: wat gaan ze met die demo doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten