Bilbao, de oude stad

Voor mij bij de VVV in Bilbao staat een wandelaar. Hij laat zijn routeboekje afstempelen, op weg naar Santiago de Compostela. De man oogt fit en tegelijkertijd 'verbellemond', zou mijn moeder zeggen. Verwaarloosd dus, 'onderkomme'. Ingevallen wangen, een week niet geschoren en vet lang haar. Energiek verlaat hij de ruimte. Als ik die tocht al eens ga doen, wil ik er niet zo bijlopen, denk ik. Misschien gebeurt dat verslonzen automatisch. Via de trappen omhoog naar de kerk van Onze Lieve Vrouw van Begona kom ik meer pelgrims tegen, al dan niet getooid met een jacobsschelp.

Eigenlijk ligt die kerk niet in de 'casco viejo', de oude stad. Het godshuis troont erboven. Weer beneden volg ik de aanwijzingen van de beschrijving. Uiteraard weer religieuze gebouwen: een katholiek land waarin de huidige linkse PSOE-regering de scheiding tussen kerk en staat naleeft. De verwachting is dat bij de komende verkiezingen de centrum-rechtse PP de macht weer overneemt. In Nederland hoorde ik enkele Spanjaarden zeggen dat aanhangers van die PP de crisis hier kunstmatig in stand houden. 'Spanje bouwt niet meer. Dan ligt meteen de economie stil. Dat is een zet van de rijken om de linksen een hak te zetten. Maar de crisis is niet van de PSOE, maar van de wereld'.

De beschrijving van de stadswandeling drukt zich uit in superlatieven. Op enig moment sta ik bij de Mercado de la Ribera, Europa 's grootste overdekte markt. In Barcelona weet ik er ook nog eentje te staan aan de Ramblas: de Boqueria. Een helft van Bilbao's markt is mooi gerestaureerd, waarbij historie en moderne eisen van hygiëne geïntegreerd zijn. Aan de andere helft wordt gewerkt.

De stad blijkt ontstaan rond 1200 bij een brug. Later kwam daar de kerk van de H. Antonius. Een mooi gebouw waar een oudere dame me aanspreekt. Hoewel de historie op een moderne tijdsbalk duidelijk wordt, vertelt ze me de geschiedenis van dit gebouw. Het ziet er zo fris uit doordat binnen- en buitenkant gezandstraald zijn. De vloer van het priesterkoor is gedeeltelijk van glas. Als het licht brandt, worden de oude fundamenten zichtbaar. Achter het hoofdaltaar bevindt zich geen retablo mayor. In plaats van dit altaarstuk is een collage van oude en moderne religieuze kunst aangebracht. Het geheel straalt een moderne geest uit en respect voor het verleden.

Daarna wandel ik door de Siete Calles, de zeven oudste straten van Bilbao. Dan wordt het tijd voor een klein hapje: gebakken gepaneerde ansjovisjes op brood met kleine groene paprika's. En een glas bier-met-bitterlemon. Zoete yoghurt als toetje. Het is 28 graden geworden: tijd voor een verkwikkend middagslaapje. Mafze!