La cocina (11); ensalada de naranja

Deze week kan ik weer met eigen ogen zien wat voor een lekkerbekken die Spanjaarden zijn. Zeker in Asturias dat zich profileert als de regio voor natuur en gastronomie. In dit bergachtige 'prinsdom' bestaat een hoge dichtheid aan eettenten in allerlei categorieën. Op de meest afgelegen plekken zijn ze genesteld en kennelijk rijden de liefhebbers er graag een eindje voor om. Zo ook gisterenmiddag, op zaterdag dus, zaten in diverse uithoeken de restaurants vol. Zelf bezocht ik Casa Ricardo in het gehucht Sellano. Er was geen kaart en voor ik het wist had ik een mand brood en een bord met streekkaas voor me staan. Er was een beperkte keuze en na wat overleg ging ik voor een frisse aardappelsalade, gestoofde jonge geit en oma's taart.

Rond 16.00 uur waren binnen en buiten de meeste stoelen bezet, vaak door hele families. De gastheer, een slank gepommadeerd heertje met opgekamde snor, ging van tafel tot tafel om overal een praatje te maken. Mij liet hij over aan de obers, wellicht omdat ik er wat underdressed bij zat, in mijn wandelkledij. De porties waren voor een weeshuis. Ook de Spanjolen zag ik zwoegen en vaak halfvolle schalen gingen weer mee terug.

Een frisse aardappelsalade als eerste gang dus. Op vrijdagavond at ik een nog frissere entree: ensalada de naranja. Dat was de entree bij Casa de Campo in Soto de Cangas. Onthoud die naam. Een salade met sinaasappel, een variant op het recept dat ik zomers graag thuis bereid. Het komt daar uit een uitstekend kookboek dat ik jaren geleden van een schoonzus kreeg. Alleen al daarom ben ik haar dankbaar.

Ik denk dat dit gerecht ook op de lijst kan van 'Hoe loop ik niet voor schut in mijn legging', of voor de heren 'Een slanke snaak kan zonder vreethaak'.

De salade staat of valt met de kwaliteit van de sinaasappel. Die vrucht moet zoet zijn, vlezig en niet vliezig. Was de schil, een snijd een gedeelte van de buitenste laag in heel smalle flintertjes van anderhalve cm lengte. Koop een echt goed keukenmes en verdeel het vruchtvlees horizontaal (in de breedte dus) in uiterst dunne plakjes en bedek daarmee de borden. Daarover gaat (gemengde) sla. Die kleed je aan met stukjes (2x2 cm) gekookte ham. Vraag de slager om wat dikkere schijven. De klassieke vinaigrette bestaat uit wijnazijn, olijfolie, zout en peper. Dikke balsamico is lekker als variant. Voeg wat snijsel van de sinaasappelschil toe. De kok in Casa de Campo had nog wat stukjes gedroogde pruim in de salade verwerkt. Wie wil, kan ook partikeltjes van gedroogde abrikoos of appel erbij doen. Eten met brood en droge witte wijn. Of cider.