In 1965 zit ik voor het eerst in een vliegtuig. Dat is een caravelle, aangekocht door de Sabena. Dit model zou in staat zijn om zó rustig te vliegen, dat een sigaret (op de kopse kant) kan blijven staan. Dit probeer ik onderweg uit op het tafeltje voor me en het klopt. Op weg naar Casablanca maakt het toestel een tussenlanding in Madrid. Daarna duurt het nog jaren voordat ik Spanje voor de tweede keer 'aandoe' en dan wel voor meer dan een pitsstop. Onder het bewind van Franco weet ik als salonsocialist een gang over de Pyreneeën te vermijden. Inmiddels is Spanje me vertrouwd.
Die dingen gaan door mijn hoofd als ik vandaag naar een Spaanse stad en een streek vlieg waar ik nog niet eerder was: het Baskische Bilbao, aan - hoe kan het ook anders - de Golf van Biskaje. Als kind wist ik al: daar komt onze regen vandaan. Als we landen, schijnt de zon. Het koffer komt net over de band voorbij als ik de hal binnenloop. Binnen de kortste keren zit ik in de bus naar het centrum.
Bilbao of Bilbo in het Baskisch, groot geworden in de tijd dat de scheepsbouw en zware industrie hier de toon aangaven. Bilbao, als weerspannige stad gekneveld onder Franco, getroffen door economische tegenspoed enkele decennia terug en nu dan geafficheerd als bruisende metropool met een metro én een Guggenheimmuseum. Ik ben benieuwd en hoef niet lang te wachten, want de bus komt langs dat museum. Groots.
Het kleine hotel Ripa ligt pal aan de Ria de Bilbao. Om het oude centrum te bereiken met de bekende Siete Calles hoef ik maar de brug over te steken. Maar het wordt een stadswandeling door de wijk Abando. Grote winkelstraten en veel pleinen. Architectuur uit de tweede helft van de 19de eeuw. Vanaf 17.00 uur komt er veel volk op straat; de winkels zijn tot 21.00 uur open. Een familie ordent een zwik neefjes en nichtjes rond de zojuist gedoopte jongste telg. Ik maak de eerste foto's in deze Baskische stad die erg Spaans oogt en klinkt. In het hotel lukt het me (nog) niet om die opnames via de iPad te publiceren. Moet dat communicatiemiddel nog wat beter in de vingers krijgen. Het thuisfront is in elk geval op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten