Teken wat

Op dit moment onderga ik in zeker mate een ontgroening. ‘In zekere mate’, aangezien Scrabble en Pictionary me natuurlijk al lang bekend zijn. Ik vind die twee zelfs leuk. terwijl ik géén spelletjesgek ben. Je kunt je met dit duo nu ook onledig houden via bijvoorbeeld iPhone en tablet. Een exemplaar van dat laatste is sinds kort in handen van mijn inwijd-ster en vanaf dat moment maakt ze me warm voor Wordfeud en Draw Something. Gisterenmiddag ging ik overstag.

De ochtend daarvoor lees ik me nog in: ‘Hoe moet dat? Wat kost dat? Hoe installeer ik zoiets?’ Als reactie op mijn aarzeling zegt ze door de telefoon: ‘Schei toch uit en gooi die dingen op je iPhone’. Ik hou van sterke vrouwen en nog voor ik mijn middagafspraak bereik, heb ik beide app’s gekocht. Nou ja, binnengehaald, want ze zijn voor niks.

Benieuwd naar hoe het verder zal lopen, zit ik ’s avonds voor de tv. M’n foon piept en jawel: ik moet aan de slag. Wordfeud wijst zichzelf en voor Draw Something  vraag ik even online-assistentie. Al snel ga ik helemaal op in de tekenactiviteit en komt de driedubbele letterwaarde op een laag pitje.

Draw Something oogt simpel. Ik speel tegen mijn ervaren uitdaagster en ontvang van haar op mijn schermpje een zelfgemaakt tekeningetje. Het lijken twee ongesneden broden die ik moet identificeren als twee dobbelstenen. Welk begrip past hierbij? Om me op weg te helpen, zie ik ook een reeks letters die samen het gevraagde woord moeten gaan vormen. Uit dat aantal hokjes blijkt, dat ik meer letters krijg dan dat er nodig zijn.

Het antwoord luidt ‘dubbel’. Aangezien dit spelletje ‘Engels’ is, wordt dat ‘double’. Vervolgens ben ik aan de beurt om te tekenen, waarvoor Draw Something me drie suggesties doet, opklimmend in moeilijkheidsgraad. Wie ‘goed raadt’, krijgt muntjes. Het wordt met het woord boeiender. Zeker ook omdat – in tegenstelling tot bij Wordfeud – het Nederlands niet de voertaal is.

Dan krijg ik een tekening van een verpleegster die met een reuzeninjectienaald bij een oud besje in een rolstoel staat. Aangezien ik me twee weken geleden zelf wat dagen zittend voortbewoog, krijg ik ‘iets van een déja vu’. Ik vergeet dat en ga uit van dit beeld, plus de aanwijzing ‘geen arts’.

Ik zal u het verhaal over de volgende uren-zonder-slaap besparen. Ten einde raad elimineer ik de overbodige letters. Dat kan met een bommetje, waarmee ik voor de rest van dit spel al mijn kruit verschiet. Daarmee houd ik acht letters over: eiognnrs. Hiermee ga ik op zoek naar een Engelstalige paramedische aanduiding.

Eenmaal woensdagochtend knip ik acht kartonnen fiches en zet op elk daarvan één van de te gebruiken letters en maak combinaties: ‘senior..’, ‘.ginners’, ‘gone….’, ‘..gers..’. Bedenk het maar en niks blijkt te passen. Elke keer als ik een letterbedenksel – hoe onmogelijk ook – aanbreng in de hokjes, lees ik dat ik het nog eens mag proberen. Zoveel uur later ga ik boodschappen doen. Met meer geluk dan wijsheid leg ik ‘nosering’ en mijn iPhone toetert ‘oké’. ‘Teken wat!’.

‘Teken wat!’. Terwijl ik met deze blog de gespendeerde uren van mij afschrijf, ben ik in afwachting van het antwoord op mijn vraag aan mijn opponente naar het verband tussen tekening en woord. Die link zal achteraf beslist hééél logisch zijn. Heb ik een blinde hoek, misschien?