Ameland (1); op weg

Ameland. Zouden de Romeinen hier geweest zijn? Ik ken iemand die zich jarenlang deze vraag stelde als hij plannen maakte voor de vrije tijd.

Vandaag ga ik voor het eerst van mijn leven naar een Waddeneiland. 'Noorwegen-Zuid', in mijn ogen. Die jongens uit Rome zaten daar mooi niet. En waarom ook zou ik in mijn eigen tijd kou en regen opzoeken? Of een puzzelplaat met wolken, wind en water?

Dan toch Ameland. Een kwestie van durf? Roekeloos handelen of gewoon ‘doen’? De laatste jaren citeer ik ij gelegenheid wel meer de heer Ollie B. Bommel: 'Jonge vriend, ik wist niet dat ik het in me had'. Bovendien is elke reis naar buiten is ook een reis naar binnen. Nou ja, zou dat idealiter kunnen zijn volgens Stine Jensen. Of in de woorden van Loesje: 'Ik wil mijn tijd nuttig verspillen'.

Nou zeg, pas twee alinea's op scheut en de dag staat nu al stijf van de citaten. Misschien niet zo vreemd met de Elfsteden-Tegeltjesbrug binnen handbereik. Daar staat die kop van de kroonprins ook bij: de Friese Oranje-Nassau terug bij de schaatswortels.

Gelukkig eindelijk op weg. Met meteen al een omweg over maar liefst Dokkum. Wordt wel krap in de tijd op die manier. Het laatste stuk van de route naar de kade van Holwerd gaat door een tot weinig anders dan zelfmoord inspirerend landschap. Je moet op deze rand van Nederland geboren zijn, om het hier uit te kunnen houden. Ik was hier voor mijn werk ooit in de winter en raakte in de mist verdwaald.

Die van de veerboot zijn wel punctueel dus zien wij de pont net onder stoom gaan als wij om 10.30 uur voorbij de kaartcontrole rennen. 'We hebben al tickets', hoor ik mijn vrouw opgewekt roepen. 'Dan wel voor de volgende boot', komt ons door de geluidsinstallatie achterna. De God van Geert Mak verliet eerder Jorwerd en wij zien hoe de ferry van de firma Wagenborg bij Holwerd dezelfde weg kiest. De meerpaal staat er wat eenzaam bij.

Een uur van nutteloze tijdverspilling volgt. Is dit de verveling die volgens Joke J. Hermsen tot inspiratie leidt? Ik baal tot in mijn voegen. Misschien moet ik een eindje gaan wandelen. Of liever: gaan we dat met zijn tweeën doen. Ap Dijksterhuis doet na ‘Het slimme onbewuste’ momenteel onderzoek naar wat geluk is. Een stuk daarover in NRC/H kopte vorige week met 'Geluk is wandelen langs het strand'. Dat doen we wel aan de overkant, want de boot van 11.30 uur meldt zich. Nieuwe kansen en ik sta vooraan in de rij.