Bolonia (3)

Aan de noordwestelijke zijde van Bolonia duikt een hoge rots de zee in. De stenen massa biedt bescherming tegen de wind en zorgt voor een baai waar kleine vissersschepen op het strand worden getrokken. Twee eeuwen voor Chr. ten tijde van de Romeinse nederzetting Baelo Claudia was dat niet anders. Een soortement lagune. Geschapen voor bewoning. Tijdens ons bezoek vrijdag jl. aan 'Het Huis van de Bisschop' in Cádiz las ik dat in de tweede eeuw na Chr. een aardbeving ook Baelo Claudia trof. Einde oefening. Gunstig gelegen plekken zoals die waar ik nu ben, kennen een lange geschiedenis.

Na de rondgang van de afgelopen tien dagen, kan ik het rijtje wel opdreunen. Eerst de inheemse bewoners, dan in de zevende eeuw voor Chr. de Feniciërs uit het gebied waar nu Libanon ligt. Daarna de Carthagers uit Noord-Afrika die na de drie Punische Oorlogen verdreven werden door de Romeinen. Vier-vijf eeuwen de Vandalen uit het noorden, gevolgd door de Visigoten die vanaf 711 de pin op de neus kregen van de Arabieren. Die kwamen hier om de hoek bij Tarifa vanuit Noord-Afrika aan land. In 1492 was Spanje weer van Spanje. In dat jaar ontdekte Columbus om dienst van de Spanjolen Amerika en moesten de joden het Iberisch schiereiland verlaten. Een aantal daarvan kwam uiteindelijk in Nederland terecht, zoals de voorvaderen van families als Caranza, Benavente en Buenos de Mesquita.

Dit alles gaat door mijn kop als ik 's morgens mijn kilometers draaf langs het strand van Bolonia. Op dit soort overpeinzingen kick ik. 'Ieder z'nne meug, sprak d'n boer, en vrat een baal hooi’. Da's er eentje van mijn vader.

Er staat een harde warme wind vanaf Afrika. Sirocco? Vandaag geen snorkelaars met harpoengeweren, wel wat wandelaars, een merrie met veulen, de strandstier. Kijken hoe druk het vandaag wordt. De afgelopen dagen kwamen de Spanjaarden zo rond 13.00 uur. Filevorming op het smalle wegske. Om vanaf 19.00 uur druppelsgewijs weer te vertrekken.

Ik loop naar mijn terraskamer, ontbijt en loop met factor 30 op mijn lijf terug om het grote duin te beklimmen. 11.30 uur en nog weinig zonneanbidders. De wind is nu aangewakkerd tot stormachtig en zandveren schuren op kniehoogte over het strand. Op je handdoekje gaan liggen, is onmogelijk. Langs de vloedlijn ga ik naar de enorme zandbult. In de kromming van de kust waait de wind over het water en een aantal mensen heeft daar de zon opgezocht.

Vervolgens klauter ik omhoog en ik ben benieuwd naar het zicht daarboven. Windkracht 8-9 zou ik zeggen, die de wolkenaanval vanuit de bergen boven het strand kapot slaat. Bolonia behoort tot Spanjes zuidelijkste gemeente Tarifa, bekend als dé plek in dit land voor kite- en windsurfers. Vanavond zal ik mijn neefje Paolo hierover via Facebook informeren. Deze Italiaanse sport- en Vespafanaat surft graag. In 2011 en ook eerder dit jaar maakt hij indruk - zeker op de meiskes - in Santander. Dit bedenkend, zwoeg ik verder en onderga daarbij de best voorstelbare biodynamische scrub die er is. Door die zonnecrème verander ik in een zandmannetje. Boven stuift het als een oordeel. Een paar dagen zo’n weer, en deze hoop wandelt nog verder het kreupelhout in dat zich ver uitstrekt richting vuurtoren in de verte.

Het uitzicht richting Bolonia vind ik in het tegenlicht van een grootste schoonheid. Afrika is een paar uur tijds geheel verdampt. Ik ga weer zeewaarts en krijg nu de volle laag van voren. Echt druk is het niet. Op het terrein van Baelo Augusta lopen veel bezoekers.

Er is rond 13.30 uur geen file richting parkeerplaatsen. In de tuin van het hostal spoel ik me schoon voor ik verkoeling zoek in het zwembad. Storm, warme wind en zon: een opmerkelijke combinatie. Best aangenaam. Eerst even Ruzzle met de jongedame in Nederland en dan is er frisse gazpacho als beloning voor al die inspanning op deze ochtend van dinsdag 7 augustus 2012.