Eerst de wagen ondergronds parkeren om vervolgens te ontbijten terwijl de stad langzaamaan tot leven komt. Met de aanwijzingen van de VVV-dame gaan we richting El Alcázar, de burcht. Een beetje Spaanse stad heeft zo'n fort. De naam herinnert aan de Arabische periode.
Ook in Jerez de la Frontera vormt deze versterkte plek een mengeling van Arabische bouwwerken en Spaans-Katholiek triomfalisme. Zo is de moskee perfect als zodanig herkenbaar, terwijl het altaar getuigt van de overname door de Rome-getrouwen.
Het panorama achter de hoge kantelen laat vermoeden hoe groots het uitzicht van de verdedigers was. 'Groots' is natuurlijk een interpretatie vanuit toeristisch perspectief.
Al met al vraagt het bezoek aan dit Alcázar zo veel tijd, dat we ons linea recta naar de Spaanse Rijschool begeven waar om 12.00 uur de show begint. Hiervoor moeten we dwars door de stad. In 2008 vond ik die voorstelling mooi, dus ga ik graag met mijn nichtje en haar man mee naar binnen.
De Spaanse Rijschool in Wenen zou ouder zijn.Toen deze in 1572 startte, gebeurde dat met Spaanse paarden. Misschien vreemd, want vorst Filips II was familie van het Oostenrijkse Huis. Thuis maar eens op googlen.
De demonstratie 'Dansende paarden' is - voor zover ik dat kan beoordelen - knap. Daarnaast gaat ook dit jaar mijn belangstelling uit naar de vrouwelijke suppoosten die als ware spionnen ieder die maar een foto wil maken, onverwacht op de vingers tikken.
De sherryhuizen slaan we over. In de super van Mercadona koop ik een fles Pedro Ximénez. Als aperitief, wanneer we lang na de siësta toe zijn aan de avondmaaltijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten