Ameland (2); met trapondersteuning

De overtocht van Holwerd naar Ameland duurt drie kwartier. We zitten op het bovendek in de zon. En in de wind. De boot slalomt van boei naar boei; op de iPad zijn de zandbanken te zien die de ferry omzeilt. We moeten tot de terugreis wachten om die obstakels gemakkelijk te kunnen zien bij laag water.

Aan de kade van Nes huren we fietsen. Die zitten bij het midweekpakket 'lezersvoordeel' inbegrepen. Mijn vrouw stelt voor om dit onderdeel op te waarderen tot elektrische modellen. Dat kan en deze middag doen wij gans het eiland met trapondersteuning. Een weldaad bij deze sterke bries in het gezicht. Natuurlijk hebben we die wind ook de helft van de afstand in de rug, en dan nog.

We picknicken bij de Waddenzee. Iets ten oosten van ons moet je bij eb de resten kunnen zien van een vaste verbinding met de overkant. Die navelstreng heeft de elementen niet blijvend getrotseerd. Mis je nu de laatste boot van 18.30 uur, dan kun je voor €100 per watertaxi overgezet worden. Wat betekent dat voor de vaste bewoners? Alleen overdag verjaardagen vieren?

Prachtig weer, mooie luchten. Waarna we langs de zee oostwaarts gaan. Uiteindelijk komen we via een pad met links duinen en rechts moerassig grasland bij een uitkijkpost boven natuurgebied 't Oerd. Hier bevindt zich het hoogste punt van het eiland: 24 meter. Met zicht op twee zeeën.

Ik begrijp dat Ameland allereerst een zandwal in het water was, waarachter zich door aanslibbing wadden vormden. Die aanwas is nu gebied voor landbouw en veeteelt. Bovendien liggen daar de vier dorpjes: Hollum, Ballum, Nes en Buren. Samen goed voor ruim 3.000 inwoners. Bovendien blijkt het eiland van 1704 tot 1798 privé-eigendom te zijn geweest van Beatrix voorouders. Ik kom wat Oranje-Nassaus tegen deze dagen in Friesland.

Dan helemaal van oost naar west langs de noordelijke route. Met trapondersteuning op volle kracht. Er zijn hoge witte wolken, flink wat zon en de andere eilandgasten zijn geconcentreerd aanwezig op bepaalde punten zonder dat ik de indruk krijg dat Ameland overstroomd is met toeristen. Sterker nog: het heeft er de schijn van dat de natuur voorrang krijgt.

We ronden de vuurtoren en gaan weer richting Nes. Bij de Waddenzeezijde lopen we wat meters over de drooggevallen bodem. De dame ontdekt daar zeekraal en die smaakt dit jaar voortreffelijk.

Hollum en Ballum hebben elk een kleine historische kern. Het is er levendig. Hoe zou dat half november zijn? Een standaardvraag. In sommige gevallen ga ik terug voor een antwoord.

Rond 17.00 uur leveren we de fietsen weer in. Volgens de teller hebben we net iets meer dan 50 km achter de rug. Met gemak halen we de laatste boot en we varen in de late zon terug naar Holwerd. Het uitstapje naar 'Noorwegen-Zuid' vond ik zeer de moeite waard. Zeker ook de aanloop.

En terwijl ik in gedachten over het water en de drooggevallen zandbanken schouw, komt een citaat uit 'Denken op de plaats rust' van Henk van der Waal boven drijven. Die formulering waar ik al wat dag op kauw, heeft de auteur mooi uit zijn pen gekregen als het gaat om de opdracht van de filosofie: 'mensen inzicht te verschaffen in hun bestaan en om mensen vreugdevol te verzoenen met hun sterfelijkheid'. Ook een vorm van trapondersteuning. Ik pak nog een krentenbol en zie dat ook de kaas getranspireerd heeft vanmiddag.