Bolonia (2)

Maandag 6 augustus 2012 word ik wakker bij het eerste licht. Ik heb zowaar wifi-bereik op de kamer en zet twee stukjes op mijn weblog. Ik ben nu 'bij'. Er komt rond 07.00 uur een mailtje van mijn nichtje binnen: zij en haar man zijn weer veilig thuis in San Diego. Gisterenochtend vlogen ze op een vroeg uur vanuit Sevilla. Met een aantal tussenstops hebben ze er een dag over gedaan. Ik stuur een reactie, Ruzzle en app met de jongedame 2.390 km verderop in Nederland en ga hardlopen.

Volgens het bord meet het strand van Bolonia 3.800 m. De zon is net boven de bergkam uit en in het tegenlicht schittert de nevel boven de branding. Een mooi gezicht. Buiten wat vissers met hengels en harpoengeweren, een enkele wandelaar en wat honden, is het nog geheel verlaten.

Ik ga in gemiddeld tempo in de richting van een groot duin aan de noordzijde. Daar liggen wat vissersbootjes op het strand. Kennelijk is er hier geen reden om de buitenboordmotoren ergens op te bergen.

De resten van het Romeinse Baelo Claudia reiken tot aan het strand. Het stadje zou als haven een tijdlang de functie gehad hebben die later Tanger kreeg. Die stad ligt aan de overkant van de Straat van Gibraltar. Het silhouet van het Noord-Afrikaanse Rifgebergte is te zien. Het was in Marokko dat ik in 1965 voor het eerst een Romeinse opgraving zag. De originele open riolering van halfronde dakpannen werkte nog op het traject tussen de bewakerswoning en de bezinkput.

In Baelo Claudia is met het nog aanwezige materiaal de oude nederzetting goed te reconstrueren. Huizen, forum, werkplaatsen. Alles volgens het handboek. Van Bulgarije tot Xanten en van Tanger tot Schotland: overal heeft dat manual herkenbare Romeinse sporen in steen achtergelaten.

Ik ren nu zuidwaarts en een snorkelaar komt aan land. Met zijn harpoengeweer heeft hij een dorado geschoten. Of heeft dat ook 'gevangen', zoals bij de hengelaars? Als ik mijn voetsporen voor de derde keer tegenkom, stop ik mijn geren langs de vloedlijn. Tijd voor het ontbijt op het terrasje vóór mijn kamer. Ik ploeg over het brede strandgedeelte naar de weg en zie dat de eerste verkopers van zelfgemaakte snuisterijen hun kraampjes aan het opzetten zijn. ‘Hippie Market’, staat er met viltstift op een bordje. Bijna een anachronisme?