Nederland - vakantieland. Bij ons beginnen morgen de scholen weer. Eerste schooldag voor een achternichtje: spannend. In de hoofdstad blijkt het volop zomer en ik hoor allerlei talen. Eerst lunchen, ergens in een hoek van het centrum die zo mooi 'de negen straatjes' heet. De bik is onderdeel van onze NS-zomeraanbieding. Iedereen die in die specifieke tent eet, blijkt NS-ganger.
Toerist in eigen land en ik voel hoe Spanje afstand neemt. Of juist ik, van dat land waar we tot voor een paar dagen vol enthousiasme verbleven. Zo gaat het altijd, dus waarom nu niet,
Om Spaanse gedachte te prolongeren heb ik voor
later deze week al drie films uit de stapel gehaald: 'Jamón, jamón', 'Juana la
Loca' en 'Capitan Alatriste'. Ze hebben alles te maken met de afgelopen dagen.
Die dvd’s ga ik zeker bekijken. En ik heb op mijn iPhone een lijstje met zaken
die ik nog moet googlen. Ik ben weer thuis en volgens de mythe gaat het lichaam
te paard en volgt de ziel te voet. Ik wil de gang van dat laatste bijbenen.
Dus heb ik als treinlectuur de El País van vandaag gekocht. Met daarin een artikel over de Spanjaarden op vakantie in 2012. Een moeilijk seizoen voor een bevolking waarvan 24,63% werkloos is. Tering naar de nering en dus blijft de helft van de Madrilenen thuis en 35% van de Barcelonezen. Wie wel gaat, doet dat minder lang en minder ver dan eerst. Het eigen land blijkt favoriet en velen ruilen huizen met familieleden.
Naar een dagje strand gaan koelbox en zelfgemaakte broodjes mee. Restaurants krijgen mondjesmaat klandizie: kleine hapjes. Dat in de wetenschap dat je voor een volledig menu €8 betaalt, waarbij je zoveel op je bord krijgt, dat je er gemakkelijk met twee personen genoeg aan hebt. De bezetting van hotels, hostals en pensions komt uit op 31,96%. Een terugval in vergelijking met vorig jaar van 47%. Geen wonder dat we onderweg voor de volgende dag steeds met gemak via Booking.com een adres vonden.
Dus heb ik als treinlectuur de El País van vandaag gekocht. Met daarin een artikel over de Spanjaarden op vakantie in 2012. Een moeilijk seizoen voor een bevolking waarvan 24,63% werkloos is. Tering naar de nering en dus blijft de helft van de Madrilenen thuis en 35% van de Barcelonezen. Wie wel gaat, doet dat minder lang en minder ver dan eerst. Het eigen land blijkt favoriet en velen ruilen huizen met familieleden.
Naar een dagje strand gaan koelbox en zelfgemaakte broodjes mee. Restaurants krijgen mondjesmaat klandizie: kleine hapjes. Dat in de wetenschap dat je voor een volledig menu €8 betaalt, waarbij je zoveel op je bord krijgt, dat je er gemakkelijk met twee personen genoeg aan hebt. De bezetting van hotels, hostals en pensions komt uit op 31,96%. Een terugval in vergelijking met vorig jaar van 47%. Geen wonder dat we onderweg voor de volgende dag steeds met gemak via Booking.com een adres vonden.
Ilse zingt de sterren van de hemel. Ik ben echt
weer helemaal thuis. Nog even deze blog op het net zetten en dan naar de gouwe
ouwe uit 1992 ‘Jamón, jamón’, met de dan nog jonge Penélope Cruz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten