Poitiers

Vandaag Tordesillas - Poitiers, 850 km. De regionale krant en het tv-weerbericht hebben vanmorgen een hittewaarschuwing afgegeven. Dat schijnt hier minder bijzonder te zijn dan thuis. Na het ontbijt eerst richting Valladolid, een tijd lang Spanjes hoofdstad. Filips II werd er geboren en om de een of andere reden verplaatste hij zijn zetel naar Madrid. Toen een onbeduidend stadje dat zelfs de Romeinen links hadden laten liggen. Daarover wordt hier wel eens smalend gedaan omdat in zelfs het kleinste gehucht Romeinse resten aangetroffen worden.

Valladolid, een stad met een centrum waar de mooie gebouwen tussen nieuwbouw opgespoord moeten worden. Zeer de moeite waard. Veel is verdwenen als straf voor een weerspannige houding tegenover Franco. Dan naar San Sebastián in Biskaje. Vorig jaar begon onze tocht door Noord-West Spanje in Bilbao, iets verderop. De stad moet een geweldige baai hebben. Daar is nu weinig van te zien door de heiigheid. Het is 38°C.

De klimmende weg richting Biarritz is mooi. Een soort Brennerpas in verfijnde vorm. Het traject vanaf Bayonne door Les Landes is bekend terrein. Een soort reuze groot Drunense Duinen, zonder duinen. CD's van bijvoorbeeld Ilse de Lange verdrijven de eentonigheid. Ten westen van Bordeaux file tot de peage en dan gezwind door de wijngaarden, gevolgd door velden met zonnebloemen en strobalen, aangezien het graan al binnengehaald is.

Ik kom in de buurt van Poitiers. De afgelopen weken heb ik opnieuw veel overblijfselen gezien van de Spanjes Arabische periode. Zuid-Frankrijk stond ook op het lijstje van de woestijnheersers. Ze kwamen tot Poitiers en moesten toen terug, verslagen door het leger van Karel Martel, Karel de Hamer. Ik meen dat deze gebeurtenis er al in klas zes bij de fraters ingehamerd is. Met schoolplaat en al.

De totm-tom stuurt me naar Lusignan, een plaatsje in de Dordogne. Hotel Le Bistroquet. Staat op Booking.com, al jaren mijn trouwe gids. Het blijkt eerder een goed restaurant, met hotelkamers. Ik eet er lekker, maak een kleine wandeling in een stil dorp waar de warmte hangt. De meeste huizen hebben halfronde Romeinse dakpannen. Moet toch eens opzoeken waar in Frankrijk de grens voor deze typische dakbedekking loopt. Het park dat groot op de plattegrond staat, is tijdens de Revolutie geannexeerd om vervolgens als staatseigendom door Napoleon verkocht te aan particulieren. Het riviertje is helder en zit vol vis.

Er is geen airco op mijn kamer. Het geluid van een stroompje achter het hotel lijkt via mijn open raam voor enige verkoeling te zorgen. Met suggestie kom je een heel eind. Morgen naar huis.