La cucina (3); spaghetti al tonno

Ere wie ere toekomt, maar niemand kan zo lekker pasta al tonno maken als mijn neef. Wat zijn moeder ervan bakt, verdient ook een medaille en het is de finishfoto die ongetwijfeld het minimale verschil in beeld zal brengen.

Pasta met tonijn is een kleine delicatesse. En die vis (met olie) komt echt uit blik. Net zoals de Spanjaarden hebben de Italianen daar geen moeite mee. Op een Nederlandse smulsite las ik het verhaal van een kenner die de voorkeur geeft aan verse vis ‘boven die rommel uit blik’. Zo’n uitspraak is een brevet van onvermogen mevrouw/meneer, laat ik daarover duidelijk zijn.

Wij Nederlanders hebben de neiging om aan originele recepten iets toe te willen voegen (zie blog Veul, 22/11/10). Dat moet onze landsaard zijn: wij willen gehoord worden. Let maar eens op tijdens vergaderingen! Als daar na de nodige uren schaafwerk aan een voorstel de finish eindelijk in zicht is, dan komt er altijd nog wel iemand een voetnoot aandragen die hij of zij opgenomen wil zien worden. Ik ben al zogenaamde tonijnpasta’s tegengekomen waaraan inventieve landgenoten een gesneden paprika toevoegen, stukjes wortel, breekboontjes, olijven en ansjovispasta.

Dat laatste is niet echt vreemd, want sommige Italianen prakken door de tonijn-uit-blik een partje (of twee) zoute ansjovis-uit-blik.

Ik houd mij graag aan het klassieke familierecept. Naar min idee zit ‘m de genialiteit van dit geheel in de juiste balans van tonijn, boter en citroensap. Zet daarvoor ruim water op met wat zout en olie of boter en kook daarin de spaghetti. Voor vier personen lijkt me 300 gram voldoende; vergeet niet dat het om een voorgerecht gaat. Blik(ken) openen en 320 gram tonijn uit laten druipen, in de wetenschap dat de aanhang van wat olie de uiteindelijke smaak zal versterken.

In tweede pan wat olie op temperatuur laten komen en hierin even een teentje knoflook laten zwemmen. Gas terugnemen en tonijn toevoegen en (niet te) klein maken met een vork. Klontje (roomboter) mee laten smelten. Vers citroensap erbij doen, spaghetti uit pan één afgieten en hieraan de inhoud van pan twee toevoegen. Husselen, proeven en misschien met nog wat zout en citroen op smaak brengen. Zelf gebruik ik dan nog even de pepermolen, maar dat is facultatief evenals de fijngehakte peterselie. Opdienen op een warm bord.