Vaderlandse Geschiedenis (1); de Vrede van Münster

Münster. Bij mij vegeteert die naam al decennia in een stoffig geheugenhoekje. Andere begrippen in die breinplooi zijn bijvoorbeeld ‘de Overwintering op Nova Zembla’, ‘Kaap de Goede Hoop’, ‘het Concordaat van Worms’. Goed voor een plek in de Vahaderlandsche Geschiedenis, maar vooral latent in mijn hoofd aanwezig. Ik weet geeneens of ze chronologisch wel in de juiste volgorde staan. Op 25 maart wordt ‘Münster’ geactiveerd. Uiteraard weet ik dat daar in 1648 de vrede getekend werd tussen Spanje en de Republiek der Nederlanden. Voor een Bosschenaar als ik heeft dat niet meer betekenis dan een achterhoedegevecht. De zaak is dan immers al verloren en in dat bewuste jaar is de republikeinse stadsregering van 's-Hertogenbosch druk in de weer om hier de herinnering aan het Spaanse verleden uit te wissen. Münster maakt op mij een aangename indruk. Het centrum blijkt zo veel mogelijk herbouwd in de stijl die het voor de oorlog ook al had. Het lijkt alsof de variatie in restaurants ook vooroorlogs is: overal bepaalt de Westfaalse keuken de kaart. In de ‘Altstadt’ valt geen ‘pizzeria originale’ of kebabtent te ontwaren. Is dit de uitkomst van een strategisch beleid? Keine Ahnung. We gaan na aankomst direct op pad en een wandeling voert ons in korte tijd langs een reeks kerken. De gemeente lijkt nog Roomscher dan Trier. Of Den Bosch, vóór 1629. In het 'Rathaus' informeren we naar een ‘begeleide stadswandeling’; en passant zien we dat zich daar ook de Friedenssaal' bevindt waar de Spanjolen en de Hollanders op 15 mei 1648 de vrede sloten. Daar gaan we dus morgen naar toe. Tot mijn grote vreugde telt de stad nog een (altbier)brouwerij: Pinkus Müller. Hier moeten er ooit 150 geweest zijn. Uit de collectie vind ik vooral de Jubilate wel lekker, zeker bij de stevige Westfaalse kost die ik 's avonds bestel. Ik weet niet of die drank in 1648 al bekend was, of een equivalent daarvan. Uiteraard zal de vredesmaterie toentertijd weerbarstig zijn geweest, maar met zo’n keuken zullen de onderhandelaren hun verblijf een genoegen gevonden hebben. Ik heb er geen idee van wat ik de komende dagen nog mag ontdekken, maar de kennismaking met Münster smaakt zonder meer naar meer.