Vaderlandse Geschiedenis (2); nog meer Vrede van Münster

Zaterdag 26 maart betreden we de Friedenssaal in het Rathaus van Münster. Daar ondertekenden op 15 mei 1648 de afgevaardigden van Spanje en de Staaten Generaal de vrede. Hiermee kwam een eind aan de Tachtigjarige Oorlog. Terwijl wij als bezoekers de ruimte in ons opnemen, klinkt van een bandje het verhaal achter deze gebeurtenis. De Duitstalige tekst heeft het over een overeenkomst waarmee de ‘protestantse Republiek der Nederlanden vrede sluit met de Spaanse bezetter’. Uiteraard is dit een mij bekende visie: typisch Hollands. Ik brom dat Hitler een bezetter was die ongevraagd in mei ’40 ons land bij dat van hem voegde. De Spaanse koning was toentertijd ‘gewoon’ de rechtmatige heer der Nederlanden. Dat hij zich wreed gedroeg, valt niet te ontkennen. Aan de andere kant noemt het promotieonderzoek van Adriaenssen het optreden van Willem van Oranje een vorm van genocide. Ik pruttel nog wat na in de wetenschap dat de Vaderlahandsche Geschiedenis ook in deze Duitse stad voor eeuwig een Hollands stempel heeft meegekregen. De Nederlandse onderhandelaars verbleven drie jaar in Münster om daar hun werk te doen. Vanaf 1646 vonden zij onderdak in het Krameramtshaus, het huis van het Kramersgilde; sinds 1995 heet dat ‘das Haus der Niederlande’. Het herbergt aan de Alter Steinweg een aan de plaatselijke universiteit verbonden studiecentrum voor de Nederlandse taal en cultuur. Overigens staat de voor ons vaderland geldende vredesovereenkomst niet alleen: deze is onderdeel van de Vrede van Westfalen, en die betreft echt wel wat meer. In de tweede helft van de Tachtigjarige Oorlog die hier de Lage Landen op zijn kop zette, woedde van 1618 tot 1648 in de ‘rest van Europa’ een strijd die bekend staat als de Dertigjarige Oorlog. Die werkte zo ontwrichtend op een gebied van Zweden tot Rome, dat geen partij daar onverschillig aan voorbij kon gaan. Betrokken partijen gingen met elkaar in gesprek met als resultaat op 24 oktober 1648 de Vrede van Westfalen, na de nodige onderhandelingen in Osnabrück en Münster. De notie ‘De Vrede van Münster heeft vandaag meer reliëf gekregen. Blijft het feit dat ik als gepatenteerde Brabo die overeenkomst met een dubbel gevoel bekijk. Ik moet zeggen dat de Duitsers er op het terrein van de citymarketing goede sier mee maken en dat is prijzenswaardig.