vrijdag 18 maart 2011

La cucina (5); tortellini, panna e prosciuto

Gisteren bestond ‘Verenigd Italië’ 150 jaar. Van de festiviteiten heb ik niets gemerkt, maar misschien lag dat aan het weer hier (regen) en aan het feit dat deze regio er nog geen tien decennia bij hoort. Wel zag ik - zelfs vandaag nog - wat meer vlaggen dan anders om me heen. Ik heb er ook niet echt studie van gemaakt. In Nederland kun je nationale feestdagen als buitenstaander niet meer missen, alleen vanwege het onderhand traditioneel geworden grote aanbod van oranje gekleurde levensmiddelen in de lokale super. Heb ik hier soms een groen-wit-rood pastagerecht gemist? Driekleurige tortellini?

Ik denk het niet: Italië barst al van de vaak regionaal geoormerkte deegwaren. Een klein deel daarvan heeft inmiddels met succes de Nederlandse grootgrutters bereikt. In het bijzonder AH heeft de heerlijkste dingen in de schappen. Wat je daar niet vindt zijn de échte specialiteiten. Bijvoorbeeld de Scarpinocc de Par, de traditionele ravioli uit Parre (provincie Bergamo). Geweldig lekker. Of de Ravioli di Zucca uit Mantua. Zelden zoiets smaakrijks mogen proeven. En elke familie daar heeft zijn eigen recept voor de bereiding van de vulling: ‘pompoenchutney’, zal ik maar zeggen.

Al die soorten gevulde pasta-envelopjes worden opgediend met een iets geëigends: een klontje boter, uitgebakken boter, parmezaanse kaas, of een echte saus. Bij tortellini is er dat eentje die heel gemakkelijk te bereiden is.

Voor vier personen doe je 600 gram tortellini in een ruime hoeveelheid kokend water met zout en wat olie/boter. In een tweede pannetje breng je 50 gram boter op temperatuur waarin je 150 gram in stukjes gesneden gekookte ham ‘smoort’ en afblust met een kwartliter slagroom. Snufje zout erbij. Tortellini afgieten, terug in de pan, saus erbij, even roeren en opdienen op een warm bord. Naar believen een hoeveelheid geraspte parmezaanse kaas toevoegen.

Wie de knoflook mist, perst een klein teentje uit bij de ham, net voor de slagroom (kookroom, of zelfs crème fraîche als die toch op moet) erbij gaat. Zelf hanteer ik ook graag even de pepermolen. Smakelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten