Vaderlandse Geschiedenis (3); het Vreten van Münster

Zondag 27 maart: alsof we nog niks van Münster gezien hebben de afgelopen dagen, besluiten we ons verblijf met een stadswandeling. Onze gids weet het verhaal boeiend en met humor neer te zetten. Het Latijnse woord ‘monasterium’ (klooster) ligt ten grondslag aan de huidige naam. Na dit eerste religieuze bouwwerk volgden er nog heel wat. Nu nog bepaalt de grote verzameling kerken, kapellen en aanverwante onderkomens het beeld van het centrum. Daarin vormen de bezittingen van het bisdom een kleine replica van Vaticaanstad. Naast de kerk is ook de keuken duidelijk aanwezig. In de officiële uitgave van Münster Marketing staat dat de Münsterlander internationaal eet. Zal best, maar dan wel thuis. En dat kan, want op de goed voorziene en rijkelijk gevarieerde zaterdagse markt staat de ene specialiteitenkraam naast de andere met heel de culinaire kaart van Europa. We zijn onder de indruk. Niet alleen vanwege het aanbod, maar ook door de sfeer, de stijl en de rust. Geen marktkopman of -vrouw die met enige stemverheffing spreekt. In de restaurants voert de Westfaalse keuken de boventoon. Behalve zeer ruime porties betekent dit een kaart met allerlei variaties op worst, ham en spek. Best lekker, maar drie dagen is wel de limit. We bezoeken aan de lopende band eet- en drinkgelegenheden, zó nieuwsgierig zijn we naar ‘het Vreten van Münster’. De eerste avond doen we - na een aanloop in het brouwerijrestaurant - ons tegoed in het ‘Drübbelken’. De tweede avond zitten we in de ‘Grosser Kiepenkerl’. Daarnaast staat de ‘Kleiner Kiepenkerl’, maar daar was alles bezet. Slakken vooraf, niet erg Westfaals, maar wel lekker. Als hoofdgerecht heb ik Westfaalse bloedworst met Westfaalse appeltjes en Westfaalse puree. Daarbij speel ik een liter Jubilate van de plaatselijke brouwerij Pinkus Müller naar binnen. Een geweldige combinatie, waarbij ik aan de Bossche bloedworst moet denken die thuis in de koelkast ligt te wachten. Volgens mij bestaat er tussen beide producten geen enkel smaakverschil. We overleven dit alles en de mevrouw van de rondleiding dikt het een en ander nog eens aan met het verhaal over een Westfaalse afbeelding van ‘Het Laatste Avondmaal’. Niet gehinderd door kennis over de koosjere keuken, zou de schilder het bijbelse gezelschap achter een tafel gezet hebben vol worsten en hammen. Nou ja, verder was het een leuke dag.