Drottningholm

Zaterdag 7 mei, onze vierde dag in Stockholm. Tegen tienen gaan wij scheep bij het Stadshuset en onze stemming is Drottningholm, de plek waar de sinds 1981 de Zweedse koninklijke familie woont. We maken de overtocht met een soortement van stoombootje waar de passagiers samendrommen op de voorplecht om maar niets te missen van het uitzicht en de stralende zon. Drottning betekent koningin en holm eiland. Het hele complex staat op de Unesco's Werelderfgoedlijst. Overigens blijkt 'stock' te verwijzen naar 'een blok hout'.

De reis van een klein uur over het Märlarmeer laat zien wat het water met de stad doet. Stockholm wordt gekenmerkt door hoge gebouwen, soms eeuwenoud. Ook langs dit meer staan ze, in allerlei stijlen: reusachtige (voormalige?) fabriekscomplexen, luxueuze appartementen, moderne stapeldozen, oerlelijke flats. Zoals we inmiddels gewend zijn, zien ze er goed bijgehouden uit. Tussen de hoogbouw staan verspreid ook oudere houten huizen in allerlei afmetingen, er zijn haventjes, kleine stranden, rustige hoekjes, kale rotsformaties. Afwisselend, kleurrijk en op het oog prettig om er te verblijven.

Drottningholm slott wordt vanaf de boot druk gefotografeerd. We kopen een combi-ticket en als eerste bezoeken we het paleis. Zoals dat hoort, is het interieur indrukwekkend. Vooral de vele veldslagen van Gustaf II Adolf, de vorst van het gezonken Vasa-schip, worden op schilderijen breed uitgemeten. De opzet doet me denken aan de vleugel in El Escorial met de Spaanse overwinningen.

Om 12.15 uur is de wisseling van de koninklijke wacht. Een leuk toneelstukje in de nabijheid van Drottningholms slottsteater dat we als laatste onderdeel zullen gaan bezoeken. Daarvóór nog lopen we langs enkele curieuze bouwwerken in de eindeloos lijkende koninklijke tuin. Overigens is daarin een flinke kluit mensen neergestreken om te zonnen, te kletsen of voor een picknick. Het valt ons op hoe ook hier de discipline - of is het een natuurlijke relaxte houding - deze bezoekers kenmerkt. Tijdens ons verblijf in Zwedens hoofdstad lijken de dingen zich te voltrekken met een tempo van 80 jaar geleden. Weldadig.

Na de grappige Turkse Vakttält komen we bij het Kina slott. Dit Chinese kasteeltje was het verjaardagsgeschenk in 1753 van Adolf Frederik aan zijn gemalin Lovisa Ulrika. Dat soort optrekjes was toen in de mode. Overigens woonde dit echtpaar toentertijd in het reusachtige Kungliga Slottet, hartje Stockholm.

Ten slotte krijgen we om 14.00 uur een rondleiding in Drottningholms slottsteater. Een houten optrekje uit 1766, waaraan sindsdien geen spat veranderd is. Dezelfde Adolf Fredrik en Lovisa Ulrika lieten dit bouwen en om geld te besparen bestaat het geheel uit hout. De gids wijst ons op twee openhaarden waarvoor weliswaar marmer en stenen gebruikt zijn. Zoon Gustav III, bijgenaamd de Theaterkoning, maakte het theater beroemd, maar naar zijn dood (hij werd vermoord) raakte het in de vergetelheid. Nu heeft het zijn oude functie weer terug, compleet met authentieke wind- en onweermechanieken die ons als theaterbezoekers gedemonstreerd worden.

Op de terugweg zien wij hoeveel mensen zich in de zon koesteren. Behalve op boten, jachtjes en stranden, zitten ze 'massaal' op de rotsen. Zo staat het ook in de reisgids: 'Als het zonnetje maar even schijnt, willen de inwoners daar geen straaltje van missen'. Weer aan wal volgen wij dit voorbeeld op een van de vele terrasjes aan het water. Willem Kloos zei het al: 'Ik hou van de natuur, maar dan wel vanachter een glas bier'.