30 april: Koninginnedag in Nederland en dat is nu meer dan 1200 km ver weg. Wat hier de Italiaanse tv domineert is de terugblik op het huwelijk van William en Kate. Bovendien is er de zaligverjaring op 1 mei van de voorgaande paus Johannes Paulus II.D'r wordt in Caravaggio nog stevig dialect gesproken. In mijn oren klinkt het Scandinavisch. Bij de stomerij komt iemand zijn pantalù (pantalone) ophalen en dat snap ik binnen die context direct. De rest laat ik vertalen door mijn neef en zijn vrouw, die hier vandaan komt.
Ook bij de slagerij blijkt de lokale taal favoriet. Zoals in mijn eigen omgeving blijkt ook hier elk dorp zijn eigen dialect te hebben. De subtiele klankverschillen die me vandaag worden voorgedaan, ontgaan me. Wel blijkt het weglaten van de 'h' dan wel het nadrukkelijke gebruik daarvan een opvallend distinctief kenmerk. De 'moedertaal' is een inspirerend gespreksonderwerp en ondertussen kopen we de lekkerste dingen, waarbij paard en ezel een belangrijke rol spelen. Een deel van wat we inslaan gaat dinsdag a.s. vacuum verpakt mee naar Den Bosch.
De zorg voor het middageten op 1 mei voert ons ook naar andere plaatsen. Een daarvan is de kleine bierbrouwerij Endorama in Grassobbio waar we vrijdagmorgen al voor de gesloten deur stonden. In zijn korte bestaan wist het bedrijfje februari jl. al veel waardering te vergaren bij de jury bij het prestigieuze ' concours' in Rimini. Mijn aangetrouwde nicht koopt van alle vier de soorten een hoeveelheid die zondag a.s. zeker aangesproken wordt.
Op paardenvlees wordt in Nederland neergekeken. De Italianen weten het zeer te waarderen, Niet voor niets hangt bij Bottega di Pepo zijn lijfspreuk die de voorbijganger oproept om kleine kwaaltjes voor te zijn door het eten van juist deze vleessoort. Kijken of het ook helpt bij hooikoorts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten