Dagboek Nieuw-Zeeland (26); vanuit de lucht gezien

12/02

Kaikoura is een stadje op een gelijknamig schiereiland. Het staat bekend als plek om walvissen en dolfijnen te zien. Plus zeehonden en albatrossen. Die laatste twee kun je observeren tijdens een rondwandeling langs het Kustpad; het eerste duo vanaf de boot, of vanuit de lucht. Wij doen dat laatste en zullen daarvoor om 10.30 uur bij de B&B worden opgehaald. Als dat om 11.00 uur nog niet gebeurd is, bel ik South Pacific. Duizend excuses: we staan wel in het systeem, niet in de ophaallijst. Binnen een kwartier staat een jongedame met de auto voor de deur.

South Pacific Whale Watching is een jong bedrijf. Op de landingsbaan staat een klein vierpersoons vliegtuigje en enkele helikopters. Voor in zo’n hefschroefvliegtuig kruipen, worden we gewogen, krijgen we een filmpje voorgeschoteld over wat we te zien zouden kunnen krijgen. Er is ook een komische instructie over wat we moeten doen ingeval we in het water terecht zouden komen. Onze handtekening staat al onder een digitale verklaring waaruit moge blijken dat wij helemaal voor onszelf verantwoordelijk zijn, en dan stappen we met eigenaar Daniël naar de heli.

Wij zitten achterin; voor naast Daniël zit de derde passagier. Het is stralend weer met helder zicht. Eerst een enkele dolfijn en dan een walvis. Het beest moet enorm zijn; vanaf onze hoogte kun je de lengte aflezen door te letten op de twee bootjes met kijkers die bijna langszij komen. We fotograferen en filmen. Dan horen we Daniël zeggen dat het dier zich opmaakt om zo voor drie kwartier te duiken. Op de film was te zien hoe de walvis via een ingebouwd sonarsysteem de buit lokaliseert en in volle vaart consumeert. Tot op grote diepte, in de trog hier met gemak 2.000 m, zijn bijvoorbeeld reusachtige octopussen gewilde prooidieren. Zo’n vis verstouwt dagelijks 1.000 kg.

Dan is er een poos weinig aan beweging in en op het water te zien. Als we de kust naderen, blijken zich daar grote scholen dolfijnen op te houden.

We vliegen boven het land en Daniël zet de heli neer op een berg. Van daaruit hebben we een geweldig uitzicht op het landschap beneden ons. Het meer links waarop we kijken, is ontstaan als gevolg van de aardbeving eind 2016. Daarna vliegen we terug. 45 minuten in de lucht die onvergetelijk zijn.

‘s Middags rustigskes aan: de was, boodschappen, lezen (en ik verken de buurt). Het voelt met 26°C heel warm aan.

 Warm is het ook nog als we om 18.45 uur richting restaurant lopen. B&B-gastvrouw July gaf ons maandagmiddag laat de tip om te gaan eten bij The Pier Hotel. Ze zou bespreken voor dinsdagavond i.v.m. drukte. Afijn, we konden vanavond om 20.00 uur terecht. Onderweg zien we verschillende gebouwen waaromheen hekken staan: verboden terrein. De gevolgen van de aardbeving zijn duidelijk. Er staan ook spiksplinternieuwe huizen.

Het hotel oogt - hoewel bijgewerkt - nog origineel. De keuken is perfect, de vis smaakt uitstekend en de bediening is uiterst aangenaam. En internationaal: een Frans-Canadese ober, een Franse vrouwelijke collega en een jongeman uit de buurt van Venlo.

We maken geen gebruik van het aanbod om met de auto van het hotel teruggebracht te worden. Het is een uurtje lopen langs een prachtige baai: heen met de zon in de rug en nu terug bij het licht van een jonge maan. Kaikoura: verrassend mooi. En om 21.30 uur niemand meer op straat.