Het verhaal wil dat de hamburger als hartige hap - in de vorm van een gewaardeerd rond broodje met rundsvlees - eerst de gelijknamige stad veroverde. Vervolgens namen Duitstalige landverhuizers dit 'streekgerecht' mee naar Amerika.
Een aantal Verenigde Staten sloot zich aaneen tot een onafhankelijke natie. In 1776 werd de eigen grondwet een feit. Op dat moment moet bijna de helft van de bevolking het Duits als moedertaal gehad hebben. De Engelstaligen waren nipt in de meerderheid. Nooit is bij wet bepaald dat het Engels de enige echte taal zou zijn voor de nieuwe natie. Wel werd alles wat officieel was, gelijk in het Engels vastgelegd. Zou echter George Washington bijvoorbeeld Georg Hamburger geheten hebben, dan was het Duits nu de algemene internationale taal geweest. Met 'toll' in plaats van 'cool'. Een interessante gedachte; misschien een broodjeaapverhaal.
De hamburger is nu onderdeel van het Amerikaanse culturele erfgood. Jaren terug zat ik in het Toscaanse San Gimignano te eten in het gewaardeerde restaurant 'Le Terrazze'. Naast me zat een mediterraan ogend koppel uit New York. Dat tweetal had pizza besteld. Ik viel bekant van mijn stoel toen ik ze hoorde zeggen dat die ovenverse lekkernij smaakte zoals wat zij gewend waren te eten in hun eigen stad. Ik heb me toen met deze conversatie bemoeid met de opmerking dat 'hun' pizza echt wel schatplichtig was aan wat hun voorouders uit Napels hadden meegebracht. Sindsdien weet ik dat Amerikanen een beperkte historische horizon hebben. Bovendien gooien ze zoveel ingrediënten op de 'American pizza', dat deze op een gigantische hamburger is gaan lijken. Zoiets maakt school: hamburger für ever
De hamburger komt écht uit Duitsland; zelfs de Hamburgse afvalbakken zijn er gek op. Een kwestie van smaak. Sommige van die rode monsters, dromen er zo te lezen van. 'Ieder z'nne meug', sprak de boer, 'En vrat een baal hooi'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten