Italië, met vest

Juli 1967. Na twee jaar internaat ga ik weer in Den Bosch wonen. Nauwelijks één dag heb ik mijn ouders mogen verblijden met mijn aanwezigheid of ik vertrek alweer. Naar Italië. Waar ik nog nooit ben geweest. Waar mijn zus Nelly gaat wonen. De familie besluit op het laatste moment dat het wel handig is als ik als hulpje meega. ’s Middags lig ik nog in het water van de IJzeren Man en ’s avonds ben ik al op weg. Via Naaldwijk, want daar wonen zus, schoonbroer en vijf neefjes en nichtjes.


Zondagmorgen rijd ik met mijn zwager ‘vooruit’. Onderweg zijn we even afgeleid in een saaie file op de Autobahn. Heel licht raakt ‘onze’ auto de wagen die voor ons rijdt. Of eigenlijk stopt. ‘Nou’, zegt de politie die rap ter plaatse is, ‘Komen beide voertuigen uit Nederland om hier te botsen’. We kunnen niet verder en staan lang in de bloedhitte. Als de ADAC eindelijk verschijnt, is het euvel in een minuut verholpen. Mijn zwager gaat vervolgens verder met zijn verhaal over het land waar wij naar toe reizen.

Ondanks de kou in de Alpen, wil de boerenkool er niet groeien. Landgenoten die er jaren wonen, hebben in hun moestuin deze lekkernij niet uit de grond zien komen. En het regent er niet. De mensen zijn aardig en op de fabriek is een Nederlands management geen overbodige luxe. En we rijden langs de Via Mala naar een pas door de Alpen. Misschien ligt daar nog sneeuw. Bovendien zal me wel opvallen dat die Italianen goed gekleed zijn.

Dat komt dan mooi uit, want ik heb een pak met vest in mijn koffer zitten. Door deze onverwachte reis naar Italië heb ik eerdere vakantieplannen moeten bijstellen. De kameraad met wie ik per trein twee weken naar Auvergne zou gaan, komt over eenentwintig dagen per spoor naar Milaan. Eén voornemen hebben we gehandhaafd: een net pak meenemen. Om bij nette mensen goed gekleed over de drempel te kunnen stappen.

‘Italië met vest’, wat een idee. We dragen deze uitmonstering twee keer. Als we bij twee jongedames thee gaan drinken en bij ons vertrek. En dat staat op deze foto, met v.l.n.r. Marijke, Peter, Harry, Liesbeth, Henk, Annette. Mijn jongste neefje Joris ontbreekt. Misschien weet hij waarom. Of hij is de maker van dit plaatje of hij zit weer eens op het toilet. Ik denk dat hij snel al reageren, als hij dit leest.