De eeuwige poolreiziger

Dit keer geen konijnen die in de berm wegschieten. Het krioelde ervan toen in 14 maanden geleden naar vliegveld Weeze gebracht werd. Nu is het later en liggen ze misschien al onder de wol.

De vertrekhal oogt levendiger dan toen. Een lange rij staat voor de incheckbalie. Boven blijkt de snackbar vervangen door een echte 'corner', Tramezzini genaamd. De prijzen zijn navenant meegelift. De douane gedraagt zich zoals spreekwoordelijk wordt verwacht: grondig.

Voor de vlucht nog snel even plassen. Da's waar ook: twee broeken aan. Tijdens het inpakken was het vechten tegen 'overgewicht', dus nu ben ik vermomd als poolreiziger op weg naar Tenerife Sud. Sweatshirt (slim bedacht), t-shirt, bloes, trui, hoody, fleece, waterdicht jack. En die twee broeken, plus loopkousen en -schoenen. Dalijk kan ik zo op de hondenslee.

Op het eiland gaan de passagiers per bus van het vliegtuig naar de aankomsthal. We passeren een Noors toestel, de Fritjof Nansen. Deze eeuwige poolreiziger staat op de staartvleugel afgebeeld. Grappig.

Ik koop een buskaart van €30. Daar kun je hier lang mee doen. Verder de zondagse editie van El País, drop (Spanje heeft van die mooie snoepwinkels) en bij een VVV-post haal ik het busboekje van twee pagina's en een landkaart. In de bus naar Los Cristianos snel ik de krantenkoppen. Op de voorpagina zegt huidig eerste minister Rajoy dat niemand hem hoeft te vertellen hoe te handelen in deze tijden van crisis. Die tekst staat onder de foto van een dramatisch slecht bestuurde Italiaanse veerboot.

Ik zou haast zeggen: een dag vol symboliek. Zeker in de wetenschap dat mijn adres de komende maand Calle Noruega 34/22 is. Deze 'Noorse straat' moet een poolreiziger het gevoel van 'thuis' geven.Ik kleed me er om en wandel langs het subtropische strand. In de verte zie ik de machtige Teide met zijn eeuwige sneeuw.

Zaterdag kreeg ik een briefkaart met als opschrift een aansporing: 'Nu even lekker alles lsltn'. Als ik zondagavond dat laatste woord schrijf, suggereert de automatische spellingcorrector dwangmatig 'loslaten'. Maar mijn iPad heeft in tegenstelling tot de mensch ook echt een geprogrammeerd geheugen. Ik zet die kaart in de woonkamer. Als reminder en begin aan het boek 'De vrije wil bestaat niet'. Op de voorkant staat een roedel pinguïns. Tja.