Vader des vaderlands

San Cristóbal de la Laguna is de oude hoofdstad van Tenerife. Met de huidige 'capital' Santa Cruz de Tenerife vormt zij inmiddels een Siamese tweeling in het noordoosten van het eiland. De linkerhelft heeft de cultuur, de rechter het kapitaal. Met één overstap in rechts rijd ik er met de bus naartoe.

Als de Spanjaarden onder de leiding van Alonso Fernández de Lugo de stad in 1496/1497 stichten, bouwen ze haar aan een lagune. Om de een of andere reden droogt deze op, waarmee de stad ruimte krijgt om zich uit te breiden. Fernández de Lugo is een 'adelantado', een gevolmachtigde die namens de Katholieke Koningen La Palma en Tenerife onder Spaans beheer brengt. Een 'conquistador' dus, die naar de aard van de tijd de oorspronkelijk bevolking en cultuur verwoest.

Het huidige Laguna doet vreedzaam en mooi aan. Veel historische gebouwen, musea, een aangename sfeer. Voor de toerist die niet alleen voor het strandleven komt, een verademing. Zeg maar: het Delft van Tenerife als je de Nederlandse kust even wil verlaten. Zoals 'onze' Vader des Vaderlands Willem van Oranje, liggen de stoffelijke resten van Tenerifes grondlegger begraven in de oude kerk van La Laguna, de Santa Iglesia Catedral de San Cristóbal de La Laguna. Hij staat te boek als een despoot die de overwonnen Guanchen over de kling joeg of als slaven verkocht. Een vorm van genocide dus, een misdaad die ook Van Oranje aangewreven kreeg in de dissertatie van Leo Adriaenssen.

De kathedraal bezit een retablo van enige omvang. Dit altaarstuk komt uit of via Sevilla naar La Laguna. Ik wil het graag zien. Toen ik op 5 november 2010 deze stad bezocht, was de kerk gesloten wegens restauratie. Ook vandaag is het godshuis nog dicht. Zeker de oostzijde ziet er van buiten deplorabel uit. Dan maar weer een jaartje geduld. Dat wachten geldt ook voor het klooster van San Francisco. Ook gebouwd in opdracht van Alonso Fernández de Lugo. Daar siert het beeld van de gekruisigde Christus de kerk. Het is een werk van Louis Van Der Vule, een verder onbekende 'beeldensnijder' uit Antwerpen dat op dat moment als handelsmetropool dé evenknie van Sevilla in de Spaanse Nederlanden. Dat grote crucifix - gevat in veel zilverwerk - heb ik 14 maanden geleden wel kunnen bewonderen.

Ik lunch in Bodegón Tocuyo. Dat is nog geen spat veranderd, gelukkig. Als bruine kroeg zou dit etablissement het in Nederland goed doen. Ondanks het spaarzame licht is duidelijk te zien wat de specialiteiten zijn, dus bestel ik gerookte ham, kaas, brood en witte wijn. Of ik niet ook wat 'aangemaakte tomaten' wil. Nee, maar wel de 'almogrote gomero'. Een smeersel van geitenkaas, knoflook, rode pepertjes en olijfolie. Oorspronkelijk van buureiland La Gomera, waar ik dat toentertijd niet gegeten heb. Jammer, want het smaakt prima op toost.

Ik wandel door de oude binnenstad. Veel voormalige patriciërshuizen herbergen nu overheidskantoren. De patio's zijn in een aantal gevallen vrij te betreden. Snoepjes, stuk voor stuk. Veel groen, een fontein en fantastisch vormgegeven houten deur- en raamlijsten, goten, en ander timmerwerk. Uit de frisse wind is het op de binnenplaatsjes heerlijk in de zon. Op straat is een dikke trui of jas niet overdreven. 80 kilometer ten noorden van Los Cristianos én op een hoogte van 300 m is dit de 'koude kant' van Tenerife. Nog gauw een warme kop thee en een gebakje bij 'Pasteleria Díaz', en dan weer naar de bus.

Met de kaart in de hand sta ik al snel bij het busstation. Dit keer staan er geen bussen. Ben ik hier rond het middaguur wel uitgestapt? Ik vraag het een dame die aangeeft dat dit het oude busstation is. De plattegrond die ik vanmorgen in Vera Cruz bij het VVV haalde, is dus een niet actueel exemplaar. Een kwartier later bevind ik me bij het nieuwe station. Mooie bak zeg.

Om 19.00 uur ben ik weer in Los Cristianos. De zon gaat net onder en het is opnieuw lente deze maandag.