Heggestop

Dadelijk kan ik mijn fiets ophalen. Een tweedehands en op de groei gekocht exemplaar. Zadel en stuur kunnen nog een stuk hoger worden gezet en er hoeven geen blokken op de trappers. Als ik naar de middelbare school ga, komt er een echt volwassen exemplaar. Da's nog een eeuwigheid weg, want ik ben acht.

Jan van de Hulsbeek pakt de aankoop uit de werkplaats. Hij ziet er helemaal niet uit als een rijwielhandelaar wat hij volgens de tekst op zijn etalageruit wel degelijk moet zijn. Hij draagt een overhemd en daarbij lijkt hij een broer van kapelaan van Mullekom. Die maakt ook altijd grapjes. Met mijn fiets aan de hand loop ik van de Nieuwstraat naar huis. Vanmiddag zal ik leren op en af te stappen.

Na het warm eten ga ik met mijn zus op pad. We lopen richting stadion, voorbij de laatste flat aan de Aartshertogenlaan. Daar is het rustig. Ik weet goed hoe je moet fietsen en kan me dat stapsgewijs prima voorstellen. Daarmee is wat in mijn hersenpan zit, nog niet overgezet in één motorische activiteit. Ik hak het proces in stukjes. Eerst de linkervoet op dito trapper en ik step. Niet moeilijk. Dan het rechterbeen over het zadel zwaaien. Mijn zus rent mee terwijl ze de bagagedrager vasthoudt. Ik zit en stap direct weer af. So far so good.

Opstappen, gaan zitten, trappen: ik fiets, ons Nelly holt. Op commando stop ik en stap af. Deze exercitie wordt een aantal keren herhaald en dan moet ik alleen. Ik fiets, maak vaart, rem en wil afstappen. Hoe dat moet, zie ik me doen maar mijn rechterbeen wil niet van de trapper. Om niet op het wegdek te vallen, gooi ik mijn gewicht naar rechts en val in de heg naast de rijksweg. Zuslief helpt me van de fiets. We nemen het proces nog eens door en opnieuw rijd ik weg om uiteindelijk weer met een heggestop te eindigen. Uiteindelijk ontkoppel ik de werking van mijn verstand waarna mijn rechterbeen in één soepele beweging de weg terug naar links weet te vinden.

Later besef ik dat de aanpak op die middag model staat voor mijn latere leerproces bij activiteiten waarbij een motorische vaardigheid om de hoek komt kijken. Wat ik in al die gevallen moet gaan doen, zie ik in een film voor me. Het benoemen van de achtereenvolgende activiteiten kost me geen enkele inspanning. Het volvoeren is wat anders. De complexe samenstelling van het brein: veel opslag en losse eindjes.

Dezer dagen lees ik van Victor Lamme 'De vrije wil bestaat niet, Over wie er echt de baas is in het brein'. Concentratie en automatisering blijken met elkaar op gespannen voet te staan. Fijn, zo'n boek.