Kinderdijk en Masca

'Het is zoiets als Kinderdijk', denk ik in de bus naar Masca. De molenrij in de buurt van Rotterdam heb ik nog nooit bezocht. Dat het een 'must' is, hoor ik al jaren. Heel mijn buitenlandse familietak is er al geweest. Ik niet dus.

Iedereen die ik over Tenerife spreek, noemt Masca. 'Hoe vond je dat?', hoor ik dan. Waarop verbazing en soms onbegrip volgt als ik zeg 'Geen idee'.  Masca staat al jaren op mijn lijstje. Niet met stip op 1, kennelijk. Ik was eerder al wel in San Bartolomé de la Laguna. Erg mooi. Sterker nog: ik zou daar best kunnen wonen. Kijk maar eens op Google Earth waar dat op Tenerife gezocht moet worden. Hoe dan ook: hier wordt Masca beschiuwd als 'el must' op wandelgebied.

De bus zit vol Mascagangers. Misschien om het spannend te maken, staat in het wandelbijbeltje van Klaus en Annette Wolfsperger een aantal eisen aan de wandelaars. Verlangd worden conditie en een trefzekere stap. Onderweg wordt dat nog eens aangezet door de gids: goede schoenen zijn een succesformule. Ze zijn alsnog te huren. En wie het bij het eerste bruggetje na de start niet ziet zitten, kan alsnog met de bus terug.

Masca (650 m) was eeuwenlang alleen vanaf de zeekant te bereiken. Sinds de jaren '70 van de vorige eeuw is er een smalle slingerende weg vanaf Tamaino. De bergboeren werden ondernemers in het toerisme. In feite lopen we nu de oude weg van Masca naar de oceaan. Een mooie weg. Tussen hoge bergwanden. Soms langs een stroompje en volgens onze gids staat er weinig water: een droog seizoen. We krijgen uitleg over de geschiedenis, begroeiing en dieren, zien drie 'wilde' geiten en ik vergaap me aan het geweldige massief.

Om 14.00 uur is het tijd voor de meegegeven picknick: banaantjes, water en brood. Daarna is het nog een uur naar het eindpunt. Behalve de oceaan zien we daar ook weer 'lucht'. De zon schijnt en met een boot gaan we naar Los Gigantes. Op de enorme rots die oprijst uit de zee zoek ik het pad waar ik 14 maanden geleden uitkwam, onderweg van Tamaino naar hier. Ook dat was een prachtige route. En over onbekend terrein voor mij, zonder hulp. De aanwezigheid vandaag van de gids Jessica die elke steen kent: dat maakt het vinden van de weg wel erg gemakkelijk. Ik vind het prima zo, want bij de aanwezigheid van onze voorgangster, zitten ook het voor- en natransport inbegrepen. In dit geval beslist een aanrader en tevreden ga ik naar 'huis'. Morgen is het zondag: rustdag.