As bij as

Er gaat dagelijks maar één bus van Los Cristianos naar de Teide en wel om 09.30 uur. De route voert ook langs Vilaflor op 1.300 m, bekend om zijn wijn. Het stadje ligt in een kom op het zuiden. De terrasbouw is er beeldbepalend. Bovendien blijkt het op deze hoogte nu de tijd waarin de amandelbomen bloeien. Het doet denken aan een boektitel.

De Teide is met 3.718 m de hoogste berg van Spanje. Bij helder weer is de karakteristieke piek van zowat elke hoek van het eiland te zien. Vannacht was het op die top -12 gr. C. Vergelijkbaar dus met Nederland op klomphoogte. Op Tenerife is het begrip 'rayonhoofden' onbekend.

Na vijf kwartier haarspeldbchten stap ik uit bij de Parador Nacional de las Cañadas, een staatshotel op 2.150 m. Vanaf dat punt aan de voet van de Teide wil ik route langs de Roques de García maken. Een tocht met weinig klimmen of dalen die overal een weids uitzicht biedt.

De bus is boven de wolken geklommen, de lucht is strak blauw en de zon verzacht de koude ondertoon van het windje. Het terrein is me uit een eerder bezoek bekend. Met name het zicht op de Llano de Ucanca vond ik in november 2010 zo verpletterend mooi, dat ik besloot om daar na mijn verscheiden rond te willen waren. Hopelijk ligt dat moment nog ver weg. Voor degene die tezijnertijd aan die hier reeds eeuwen aanwezige autochtone as nog dat hoopje van mij zal toevoegen, heb ik de plek met stenen gemarkeerd. Ik ga kijken of dat merkteken nog aanwezig is.

Als ik na een uur wandelen in de bewuste 'hoek' aankom, is de daar achtergelaten boodschap nauwelijks nog herkenbaar. Dat kan dus beter. Vervolgens organiser ik de gewenste locatie duurzamer op basis van elementen in het landschap die t.z.t. beslist nog te zien zijn. Het is geen zoekplaatje meer: 'Het is hier dus!' Dan wandel ik gerustgesteld verder: de asbesplaats is in orde.

Voor de Guanches, de oorspronkelijke bewoners van Tenerife, was de Teide een heilige berg. Hier speelde zich - volgens hun verhalen - de strijd af tussen goed en kwaad. De Llano de Ucanca was de vallei waar de mensen bij elkaar kwamen om de overwinning te vieren van het goede. 'Un lugar bonito', een prettige plek.