Eenmaal daar op de Markt gearriveerd, is de finish in zicht: 'd'n bik'. We slaan ter hoogte van de Kolperstraat naar links en daar staan de broodjes- en viskraampjes.
Het 'Inhalen van de Prins' is een energievretende activiteit. De stoet gaat altijd te laat van start en als ie draait, is het werken geblazen. Meuten met het publiek, druk zijn met het 'acteerwerk', bij elkaar proberen te blijven als groep, de ordedignitarissen niet in de wielen rijden, sjouwen met attributen en geduld hebben op de momenten dat volksoploop stopt. Nou, ‘dan lusse wij wel wè’ als we op de markt staan. Want die boterhammen die we voor onderweg hebben meegenomen, zijn allang in onze 'meule' verdwenen en we moeten dalijk aan het bier. Dat vraagt een solide bodem.
Wat wordt vervolgens ingeslagen? Broodjes ham scoren redelijk en bakjes kibbeling blijken meer in trek. De 'topper' is natuurlijk 'hèring mee juin'. Haring bezit gezond vet, maakt de mensch dorstig (alsof we die stimulans nodig hebben) en deze vissoort is 'hartelijk'. Een hartige hap dus. Het nadeel is ‘dègge de rest van d’n dag gruwelijk uit oewen bèk stinkt’. De vraag is of je de medemens met die geur wil pesten. Het handigst is wanneer heel de ploeg haring eet, want elkaar maak je het er niet lastig mee. Maar ga jezelf eens na als je in de kroeg tegenover zo'n visenjuinbek staat. Da's toch niet te harden.
Ook dit jaar zal het weer een belangrijke vraag vormen om carnavalszondag zo tegen 14.00 uur: 'Vatte we hèring mee juin of nie?' Kom maar ruiken om te 'zien' wat het dan geworden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten