Moffen

We zijn op vakantie in Zuid-Limburg en dat vind ik fijn. Ook dit jaar zitten we in pension bij de familie Willems-Diederen, Oud-Valkenburg. Vanmorgen zijn mijn ouders, jongste zus en ik hierheen gebracht door Van der Pol, die achter het stuur zat in een auto 'van de zaak'. Het was een lange reis langs 'de kanaal' en onderweg hebben we ergens bij Weert aangelegd.

Het is hier erg mooi. We wandelen en ik ga met mijn tekenblok op pad. Later word ik kunstenaar. Pa roept dat ie daar niet van wil weten. 'Dan kun je met je schilderijen langs de deur', zegt ie dan. Zelf tekent hij ook: kleine schetsjes in zwart-wit. Hij zet ze in een handomdraai op papier. Soms ook op de achterkant van een gebruikte envelop. Hij werkt bij de V&D en hoeft niet bij mensen aan te bellen of ze die tekeningen willen kopen.

Elke augustus dat we hier zijn, maken we ook tripjes naar het buitenland. Dat hoort zo en we gaan met de bus. De vorige keer waren we in Luxemburg; morgen gaan we naar Duitsland. Dat vind ik bijzonder, want mijn pa neemt een Rennie als ie denkt aan die lui daar. 'Moffen', zegt hij altijd. Nooit Duitsers, altijd 'Moffen' of 'Rotmoffen'. In de oorlog hebben ze hem een paar keer meegenomen voor verhoor. Mijn moeder en mijn oudere zusjes baden toen dat hij maar terug mocht komen. En dat is steeds gelukt. Die moffen hebben een 'Wierdsjaftswoender', volgens pa en ik weet niet wat dat is.

Als we met de touringcar richting Monschau rijden, vraagt de chauffeur ons naar de bijzondere koeien te kijken. Omdat die heuvelopwaarts moeten grazen, hebben ze kortere voorpoten dan de Nederlandse beesten. Die staan immers op een vlakke wei. Als we heel hoog rijden, zien we Monschau in het dal. We moeten vooral letten op dat huis met het rode dak. Dat valt wel op, want alle andere zijn van zwarte leisteen. Een opa van pa was leidekker en die is toen van het dak geroetsjt. Gelijk dood.

Zodra we weer op weg gaan, haalt moeder de lunch uit de tas: boterhammen die we van mevrouw Willems-Diederen meegekregen hebben. Dan komen we bij een plek waar een heel oude hijskraan bij de haven staat. Dat ding heeft een groot wiel waarlangs de kabel loopt die de lading uit het schip haalt. Of eigenlijk haalde, want het toestel is antiek. Het stamt uit de middeleeuwen. Ook de rest ziet er kapot uit: overal liggen stapels stenen en puin. Dat komt door de oorlog. 'Die oorlog hebben de moffen verloren', weet ik van mijn pa. Ik ben benieuwd wanneer de bus bij het 'Wierdsjaftswoender' zal arriveren.