Lieve schoonzus,Op 4 februari 2012 sluit ik in de late middagzon 'Het geheugenpaleis'. Een memorabel boek, dat weet ik zeker. Ik neem mijn boodschappenlijsten door en ga naar de Mercadona. Je kent die winkel wel. Halverwege ga ik aan de boulevard op een bank zitten, zo'n beetje waar eerder het spookje zich in zijn kasteel verschool. Ik kijk naar de Atlantische Oceaan. 'Er zal langer zee zijn dan wij', hoor ik mijzelf denken. Dit soort opmerkingen was favoriet binnen onze vriendenclub op de middelbare school.
Zonder dat ik er moeite voor hoef te doen, passeert deze zin mijn gedachte. Ik ga negen dingen kopen. Ze staan genoteerd in mijn iPhone. Voor de zekerheid, want ik heb ze ook in een geheugenpaleisje staan. Daarvoor gebruik ik mentaal de koelkast van het appartement dat ik hier huur. Ik doe imaginair de deur open en 'loop' door de ruimte: kip in knoflook, Aquarius, drinkyoghurt, chocolade (met van die harde stukjes cacao), appeltjes, paprika, soep, gezichtscrème, tandpasta. Natuurlijk niet allemaal dingen die zelfs hier per se koel moeten liggen: maar in een geheugenpaleis kan alles. Ik heb geen boodschappenbriefje nodig. De techniek om dit te onthouden, dank ik aan dit boek. By the way: de auteur is zelf in het jaar dat hij zijn geheugen begon te oefenen, 'onthoudkampioen' van de VS geworden.
'Wat schiet je daar nou mee op?', vroeg jij me toen ik onlangs in jouw aanwezigheid een activiteitenlijst van 15 zaken bijna foutloos wist te reproduceren. Dat antwoord had ik toen nog niet. Ik stond alleen verbaasd van mijzelf: nog niet eerder had ik zo'n lange lijst van dingen kunnen onthouden. Het gemiddelde ligt op zeven. Tot veel meer zijn wij mensen zonder oefening niet in staat.
In hoeverre heb ik - nu het boek uit is - wel een antwoord? Ik weet in elk geval meer van het onderzoek naar de werking van ons brein. En van de 'vergeten kunst van het onthouden', zoals de ondertitel luidt. Ik heb een heldere definitie gelezen van autisme (waarin ik op zijn minst één persoon uit mijn omgeving in meen te herkennen) en de bijzondere vorm daarvan die asperger heet. ('Ben ik dat?') Een zeel zeer opmerkelijke lieden passeerde de revue. De wetenschappelijke proefjes bonden mijn aandacht. En verder? Hoe meer ik lees over en ervaar van de werking van het geheugen, des te meer wantrouw ik de exactheid van mijn herinnering.
Wat wij onthouden en wat we aan genetisch materiaal meekrijgen, bepaalt als een onontwarbare kluwen ons denken en doen, zegt de heersende theorie die ik zowel in dit boek als in andere uitgaven beschreven zie. Daar kan ik wat mee. Plus de bevinding dat je dingen moet onthouden om wat in het leven gebeurt, te kunnen zien en te duiden. Wie meer onthoudt, merkt meer op in het leven.
Vanmorgen kocht ik de zondagse editie van El País. Plus bijlage natuurlijk. Tot mijn verrassing heeft daaraan de schrijver van 'Het Geheugenpaleis' een bijdrage geleverd. En wel met een samenvatting van zijn boek. Misschien is dat wat hij het belangrijkste vond om te onthouden. Een warme groet vanuit een zonnig Los Cristianos,
Je schoonboer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten