Dalijk gaan we weer op pad. Op carnavalszondag halen we de prins in. Dat doen we al heel wat jaren, misschien vandaag wel voort het laatst, je weet maar nooit. En dan is er weer zo'n 'gruupke' stilletjes verdwenen zonder ooit het archief van wat dan ook gehaald te hebben. Over ons zal geen boek verschijnen.
Er is ook weinig over te vertellen: gewoon wat lieden die rond deze tijd van het jaar elkaars gezelschap zoeken. Mogelijk bijeengedreven door de werking van het dna, zoals ik in Oeteldonk (25) betoog. Of door 'de lokroep van d'n Oetel', volgens het lied van CorVersteeg. Misschien ook door een vorm van het virus 'herpes simplex type-1'. Daar krijg je ook een koortslip van. Of gordelroos. Door het jaar heen zijn we dan 'drager' zonder de symptomen gewaar te worden. Wanneer de druk toeneemt - het voorjaar komt in zicht - schieten de natuurlijke antistoffen tekort, en zit je d'r mee: carnavalsdrang. Daar is geen kruid, bekkenbodemoefening of pathologische negatie tegen gewassen. In tegenstelling tot gordelroos en koortslip is carnavalsdrang niet echt hinderlijk. Sterker nog: de lijders vinden het een prettige aandoening.
Gisteren hadden we de 'Ginneraole 2012'. Iedereen bleek weer 'uitslag' te hebben. Aanstekelijk werkt het niet, in elk geval niet binnen het huisgezin. Opvallend is dat de dames en heren die over een paar uur richting station gaan allemaal 'helften' zijn. Dat wil zeggen dat de partner van elke 'meeloper' thuis zit. Of in Den Haag, Tirol, bij de kleinkinderen. Of langs de kant staat om te zwaaien als we voorbijkomen. 'Helften' dus, met het doel om door de optelling van die parten, de som delen delen groter te laten zijn dan het geheel. Het samenklonteren op deze (nog) regenachtige ochtend heeft kennelijk meerwaarde.
En over die meerwaarde kan ik wel een boek schrijven. Nu even niet want dalijk gaan we weer op pad. Op carnavalszondag halen we de prins in. Dat doen we al heel wat jaren. Dat vinden we gewoon leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten