Na de inspannende bergwandeling van woensdag wordt het donderdag een luie dag aan zee. Ik neem mijn huiswerk voor de omscholing tot buitenlandcorrespondent mee ter afronding. De opdracht luidt: 'Wat ik leuk vind aan dit land'. De titel doet me denken aan mijn lagere schooltijd.Voor de weersvoorspelling volg ik overigens drie websites en vandaag zit die van 'Tiempo en Tenerife Sur' het meest in de goede richting: veel zon en 21 gr. C. Ondanks dit aantal stations blijkt het elke dag weer de gok: komt na het middaguur die wolkenpartij over de bergkam of niet? Geen peil op te trekken.
Als dus die wolk tegen 14.30 uur de zon komt verduisteren, ga ik even naar een internetcafé om mijn vliegticket voor de thuisreis uit te draaien. Kosten: €1. Dat kan met terugwerkende kracht op mijn eerdere blog met de gelijknamige titel. En daarna een pint op een terras aan de haven.
Stel je voor: zit ik bij een Italiaanse tent waar de Spaanstalige bediening rondloopt met 'Opera' op het bedrijfsshirt. Ook mijn dienstertje en wat zet ze voor mijn neus? Een pot Bavaria! Bier uit mijn eigen streek! En voor die halve liter betaal ik dan €1,50. Reist die pils helemaal uit Braboland om hier qua prijs nog niet in de buurt te komen van wat ik thuis betaal. Dat vind ik nou het leuke aan dit land. Wie belazert de kluit?', denk ik op dat moment. Toen mijn pa eeuwen geleden op Engelse les ging, leerde hij als eerste zin: 'My tailor is rich'. De aangepaste vaderlandsche vertaling luidt: 'Mijn kroegbaas lacht zich dood'.
Ik heb een titel behaald in de zachte sector. Dus van economie heb ik geen verstand. Anders zou ik nu wel weten welke denkfout ik maak. De zon komt weer door de wolken en ik geniet van mijn pils. 'Het leven is goed in het Brabantse land'. 'Goed' is 'goed' voor de kastelein, zal je bedoelen. Snel schrijf ik mijn opdracht af en post het resultaat. Ik wil nooit meer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten