Wil Den Bosch nu ook al
op Verona gaan lijken? Wie weet. In elk geval komt er in 2013 nóg een opera.
Eentje van eigen bodem dit keer: Stadsopera Jheronimus. De première is op 7
december a.s. En dan niet vóór het Theater aan de Parade, maar gewoon binnen. Op
vertoon van een kaartje, dus. De repetities beginnen volgende week weer en zo
langzamerhand wordt het toch wel serieus.
Ik heb al van een
soortement ‘sneaky preview’ mogen genieten. Naast de componist gezeten, met
uitzicht over de Maas. Ik was d'r op de fiets naar toe gereden. Over de Empelse Dijk. Terwijl de muziekmeester zong, humde en de tonen uit zijn computer liet
komen, zag ik boven het water scène na scène over het toneel gaan. Het libretto
kreeg ineens handen en voeten: ik raakte onder de indruk. En overtuigd.
Zoals gezegd wordt het nu dus serieus.
De makers brachten mij
in een prettig spagaat. Lenig ben ik niet, dus hou het maar op een emotionele
spreidstand. Rustend op het ene been, voelde ik de dramatiek die bij een
opera hoort. Daarbij passen zinnen als: ‘Jheronimus vertaalt de binnenwereld
van de raadselachtige schilder Jeroen Bosch. Hij worstelde toen met goed en
kwaad, met hemelse heerlijkheid en helse verleiding. Dat gegeven vormt het
decor van nu voor het verhaal rondom de gevierde actrice Aleid’.
Vervolgens verplaatste
ik het gewicht naar de andere kant: die Aleid blijkt een BN’er. Geen
eendagsvlinder uit een soap of reality show, mooi niet: eentje uit de
eredivisie. Ga naar de Chinees, lees onder het wachten de bladen die daar ter
verpozing liggen, en je komt ze tegen. Weer terug in haar geboortestad, en ik
citeer: ‘kan de verafgode Aleid op het hoogtepunt van haar roem een gevecht met
haar verleden niet ontwijken. Privé-demonen doemen op’. Kijk, een mens van vlees
en bloed. De vraag is kennelijk of ze ruggengraat heeft, want (citaat) ‘wordt het
trio seks, drank en drugs ook háár eindstation? Waarheen voert Aleids zoektocht
door Den Bosch?’
Tijdens een college ‘Hedendaagse
Literatuur’ zei de docent: ‘De meeste romans beschrijven een zoektocht’. Hij plaatste dit als een-opmerking-terzijde, om daarna over te gaan naar het assortiment
vertelperspectieven. Misschien kwansuis gezegd, maar ik ben die opmerking nooit
meer kwijt geraakt. En Aleid, de BBN’er, máákt die tocht. En ik kijk daarnaar en
ervaar van linker- tot rechterbeen: dramatiek, meeslepende ontwikkelingen, eeuwige
waarden, alledaagse voorvallen, lokale herkenbaarheid, symfonieorkest, fanfare,
humor.
Tijdens die ‘sneaky
preview’ heb ik constant mijn verwachting, mijn vooronderstellingen bijgesteld.
Verbaasd kijkend naar het spektakel aan de Maas. Dat is het: ‘De Stadsopera is
een Nederlandstalig spektakel, met een speels regionaal accent. Eigentijds,
lichtvoetig met een hoog kijk-, luister- en verbaasgehalte’.
Meer over de Stadsopera
Jheronimus vind je op http://jheronimus.net/