Nog druipend van het
zeewater komen ze op het bankje naast me zitten: Angél en Ana María, mijn buren
in El Médano. Elk morgen nemen ze rond 10.00 uur een duik, waarna ze met deze
of gene wat kletsen en over het strand kijken terwijl ze opdrogen. Vandaag gaat
zij al snel de steile weg op naar huis, want de zon blijft wat achter de
schapenwolken verborgen. Ze is nog niet opgestapt, of het wordt blauw en warm.
‘Mijn vrouw is van hier;
van Granadilla”. Bij nader inzien blijkt ze afkomstig van de hooggelegen wijk Cruz
de Tea waar ik vorige week het ‘appelvrouwtje’ ontmoette. Ik verhaal de
details; mijn buurman kent haar niet. Angél komt oorspronkelijk dan ook uit
Santa Cruz de Tenerife. Af en toe spreekt hij Duits. “Vader had een drukkerij
en ik moest me in Duitsland verder bekwamen. En met de nieuwste machine terug
komen. Zelf had pa in Zwitserland op de ‘politécnico’ gezeten. Later deed hij
er mijn moeder op, een Engelse”. Buurman is 76, een fractie ouder dan mijn
jongste zus. Ik probeer me voor te stellen wat dat in die tijd betekend moet
hebben, de afstand Tenerife - Zwitserland.
“In de ogen van die lui
op het schiereiland zijn wij ‘godos’, barbaren”. Het woeste volk der Goten
maakte in Spanje een eind aan het verzwakte Romeinse Rijk daar. De nieuwe
heersers namen een aantal verworvenheden over van het overwonnen volk en vervolgens
moesten zij zich een aantal eeuwen later te weer stellen tegen de oprukkende
muzelmannen. ‘Godos’, rabauwen. Tweederangs.
“Veel ‘Canarios’ hebben
een rol gespeeld bij de ontdekking van de Nieuwe Wereld. Dat is niet allemaal
in de officiële boeken terecht gekomen. Sommige steden in Amerika zijn door mensen
van hier gesticht. Vanwege die band kennen we veel invloeden uit de landen daar.
De aardappel - afkomstig uit Peru - is via onze eilanden naar het vasteland van
Spanje en Europa gegaan. Wij 'godos' gebruiken nog de oorspronkelijke naam van daar: ‘papa’.
De anderen zeggen ‘patata’. ‘Patata’.Tjonge”. Hij trekt er zijn neus bij op.
“Ik ben een keer in
Nederland geweest. Op zakenreis met de Duitse connecties van het werk. Na het eten vroeg ik om de rekening. In het
Duits wel te verstaan. Mijn zakenpartner zei dat het gebruik van deze taal bij
jullie wat moeilijk lag. In mijn land heerste nog de tirannie van Franco en dan
komt me een Spanjaard in het Duits om de rekening vragen. Dus ik legde de ober
uit dat ik van de Canarische Eilanden kwam, in Duitsland was voor zaken en
helaas geen Nederlands sprak. Dat van die Canarische Eilanden maakte alles goed
en ik werd uitstekend begrepen en bediend. Misschien zijn we barbaren; ik vind
het prima”.
Samen maken we de steile
gang naar het appartementsgebouw om de hoek. “Over ‘papas’ gesproken: heb je het laatste
nieuws over de Paus gelezen?” Dat heb ik vanmorgen inderdaad gezien. De kerkvorst,
die in het Spaans ook met het woord ‘papa’ aangeduid wordt, heeft een Duitse
bisschop van al zijn taken ontheven wegens ‘verspilling’. “Wat moet je in
hemelsnaam met een bad van €15.000?”, vraagt Angél zich hardop af.
Op de derde verdieping
nemen we afscheid. Zijn vrouw doet de deur al open: Angél moet voor het eten
nog douchen. Ik stel die verfrissing uit tot na het poetsen en koffer pakken; morgen
naar huis.