maandag 27 februari 2017

Oeteldonk (65); 'Mee jouw'

Op de maandagmorgen van de 27ste februari vond het 7de Oeteldonkse Grachtengordelconcert plaats. Guido Wetzer zong bijgaand lied, begeleid door toetsenist Paul Helmes.
Het Oeteldonks Grachtengordelconcert heeft een trouw publiek weten te verwerven met de formule: 'pretentieloos, diepgang, Oeteldonkse meezingers, ingetogen liefdesliederen'. De diepgang werd dit jaar gezocht in het thema 'Wachten'; de tranentrekker kwam als finale. Een genderneutrale tekst en glutenvrij. Wel om bij te janken, dat moet in zo'n bij zo'n afsluitend lied.

Altijd mee jouw
Oorspronkelijk tekst 'Les vieux amants': Jacques Brel (1966)
Nederlandse vertaling: Lennaert Nijgh
Oeteldonkse tekst: Harry van den Berselaar (2017)

Ik stap mee jouw deur stille straote
Dinsdaggenacht mee Carneval.
We hebbe Knillis nèt begraove,
Makte-n-'n einde aan 't bal.

Ge neuriet zachjes: 'aan m'nnen èrrem'
En 'Van jouw krèg ik 't wèrrem',
Ons leve kent van die memènte.
Ik kèk naor jouw en vuul me blij,
't Feest is op, mar nie veurbij,
Ik ben de pap en gíj de krènte ...

Refrein:
'tgevuul veur jouw,
Dè blèft bestaon deur alle jaore heen;
Dees daoge vuul ik mijn zô een
Mee jouw, mee jouw, mee jouw ...

Carneval wil mijn wè vertèlle:
Hoe ik de dingere bezie(j).
Ik heb daor hil wè mee te stelle:
'ne Mèk'lijke mens, dè ben ik nie(j).

'Is alles zinvol wè't-ik doej?'
Gij wit dè'k daormee dikkels stoei,
M'n leve brengt van die memènte.
Ik kèk naor jouw en vuul me blij,
't Feest is op, mar nie veurbij,
Ik ben de pap en gíj de krènte ...

Refrein:
'tgevuul veur jouw,
Dè blèft bestaon deur alle jaore heen;
Dees daoge vuul ik mijn zô een
Mee jouw, mee jouw, mee jouw ...

Gij kèkt genietend naor de mense,
D'r leet 'n lach op oew gezicht.
Mocht ik nouw nog wè wille wense:
Ik schreef 't neer in 'n gedicht.

'n Liefdeslied op Carneval,
Op jouw, de mooiste van het bal,
Oew leve schenkt van die memènte.
Ik kèk naor jouw en vuul me blij,
't Feest is op, mar nie veurbij,
Ik ben de pap en gíj de krènte ...

Refrein:
'tgevuul veur jouw,
Dè blèft bestaon deur alle jaore heen;
Dees daoge vuul ik mijn zô een
Mee jouw, mee jouw, mee jouw ...

Mee jouw, mee jouw, mee jouw,
Altijd mee jouw.



Oeteldonk (63); 'Op oew smoel'

Op de maandagmorgen van de 27ste februari vond het 7de Oeteldonkse Grachtengordelconcert plaats. Kelsey Ikkersheim zong bijgaand lied, begeleid door toetsenist Paul Helmes. we merkten dat de voorgaande edities van het 'Meezingbuukske' inmiddels een 'collectors item' geworden zijn.

Grijns op oew smoel 
Oorspronkelijke tekst 'Can’t Take My Eyes Off You’ (1967)
Tekst en muziek: Bob Crewe & Bob Gaudio
Oeteldonkse tekst: Harry van den Berselaar (2017)

'n kieleke zô uit de kast,
dè van gin kante oe past,
mee de vouw d'r nog in
dichtgekneupt tot de kin
boerezaddoek linksom
god wè vein ik oe stom
deur die grijns op oew smoel
kom ik van m'nne stoel. 

neeje 'tis gin gezicht
mar ik ben al gezwicht 
lôôp roekelôôs op oe af
want ge lèkt me te maf
de meziek gaot voluit
niks dè mijn nouw nog stuit
deur die grijns op oew smoel 
vergit ik veur vandaog de boel.

Refrein:
'kwil mee oe danse
mijn part m'n leve lang 
'kwil mee oe sjanse
tot dèttik nie meer kan
'kwil bij oe blijve
en laot oe nooit nie meer los ...

ge mag me kenne
oew kiel komt uit de plooi
me lief verwenne
en fluist're: 'gij bent mooi'
ik kan nie anders,
ge kwam, zag en óverwon

ge kèkt gewôôn veuls te lief 
Bouquetreeks 10: 'Hartedief'
ons moeder zeet: mèske pas op
de deksel valt op oewe kop
netuurlijk heet ze gelijk
mar as ik nouw naor oe kijk
mee die grijns op oew smoel 
vergit ik veur vandaog de boel.

Refrein:
kwil mee oe danse
mijn part m'n leve lang 
'kwil mee oe sjanse
tot dèttik nie meer kan
'kwil bij oe blijve
en laot oe nooit nie meer los ...

ge mag me kenne
oew kiel komt uit de plooi
me lief verwenne
en fluist're: 'gij bent mooi'
ik kan nie anders,
ge kwam, zag en óverwon

kwil mee oe danse
mijn part m'n leve lang 
'kwil mee oe sjanse
tot dèttik nie meer kan
'kwil bij oe blijve
en laot oe nooit nie meer los ...
ge mag me kenne
oew kiel komt uit de plooi
me lief verwenne
en fluist're: 'gij bent mooi'.
ik kan nie anders, lieverd
ge kwam, zag en óverwon me lieverd ...



Oeteldonk (64); 'Stesjon'

Op de maandagmorgen van de 27ste februari vond het 7de Oeteldonkse Grachtengordelconcert plaats. Harry van den Berselaar zong bijgaand lied, begeleid door toetsenist Paul Helmes en met Guido Wetzer als tweede stem bij het refrein.

Tijdens de 7de versie nam Harry afscheid als presentator, om het bekende 'stokje' over te dragen aan Joost van Dillen die hiermee zijn vierjarig stagiaireschap met succes bekroond zag. Joost maakte meteen veel indruk als solist op de mondharmonica tijdens de reprise van het lied uit 2016 'Maandaggemorrege mee Carnaval'. 

Van Mèrt tot stesjon

Oorspronkelijke tekst 'Adieu Café': WiIlem Wilmink (1969)
Oeteldonkse tekst: Harry van den Berselaar (2017)
Muziek: Herman van Veen

Ge het van die memènte
Teg'n't begin der lente,
Ge ziet de knùpkes bolle,
Wè wilde gère dolle ...
Ge vuult 't in oe prikke,
Aan oew immosies likke,
Ge ziet 't om oe hene:
't Veurjaor is verschene ...

Refrein:
En Oeteldonk
Ontwaakt in de volle schittering 
Mee rôôd-wit-geel, van Mèrt tot stesjon
Mooi Oeteldonk,
Veur jouw: dùr-rep vol herinnering 
Aan blaosmeziek
's Nachs laot op 't plein
D'n borrelbus naor huis
Oewe kop vol geruis
En ge wit: morregevroeg
Lèkker lôpes richting kroeg.

Èl-lek jaor komt 't verlange,
'tÍs nèt as mee behange,
Om oe te gaon vernuwe
't Gewône weg te duwe
't Ouwe af te legge
Ge heurt oeweige zegge:
'Van nouwaf ben ik kôning,
In di land van mèlk en hôning ... '

Refrein:
En Oeteldonk
Ontwaakt in de volle schittering 
Mee rôôd-wit-geel, van Mèrt tot stesjon
Mooi Oeteldonk,
Veur jouw: dùr-rep vol herinnering 
Aan blaosmeziek
's Nachs laot op 't plein
D'n borrelbus naor huis
Oewe kop vol geruis
En ge wit: morregevroeg
Lèkker lôpes richting kroeg.

Ge het van die memènte
Teg'n't begin der lente,
Ge vuult d'n onrust groeie
Iets in oew hart gaot bloeie;
Dè waar bekant vergete
't lekent wè verslete,
Nouw piept 't weer naor buite:
Carneval valt nie te stuite ...

Refrein:
En Oeteldonk
Ontwaakt in de volle schittering 
Mee rôôd-wit-geel, van Mèrt tot stesjon
Mooi Oeteldonk,
Veur jouw: dùr-rep vol herinnering 
Aan blaosmeziek
's Nachs laot op 't plein
D'n borrelbus naor huis
Oewe kop vol geruis
En ge wit: morregevroeg
Lèkker lôpes richting kroeg.

Refrein:
En Oeteldonk
Ontwaakt in de volle schittering 
Mee rôôd-wit-geel, van Mèrt tot stesjon
Mooi Oeteldonk,
Veur jouw: dùr-rep vol herinnering 
Aan blaosmeziek
's Nachs laot op 't plein
D'n borrelbus naor huis
Oewe kop vol geruis
En ge wit: morregevroeg
Lèkker lôpes richting kroeg.


dinsdag 21 februari 2017

Tuin

Stel dat je vanuit Nederland wordt overgeplant naar Tenerife en je liefde voor tuinieren meeneemt. Stop je dan in je hutkoffer - tussen de hagelslag en peperkoek - tulpenbollen? En sneeuwklokjes?

In de subtropische omgeving waar wij onlangs verbleven, wordt driftig getuinierd. Zo stond het hele balkon van een overbuurvrouw vol groen, een mooi gezicht. Elke dag komt ze langs met de gieter, om al wat in bakken en potten wortelt, van water te voorzien. 
Zeker in het droge zuiden van het eiland is een mals buitje geen vanzelfsprekendheid. Bovendien zijn er in die regio geen 'sproeiloze' maanden: in Nederland blijft van oktober tot april de tuinslang gewoon bewegingloos en keurig opgerold staan. Water is vier uur vliegen in zuidelijke richting elke dag nodig en deze levensvoorwaarde is schaars aan de baai van El Médano. Dan dus geen tuin en wel wat potplanten her en der?

De meeste neerslag valt aan de andere zijde van het eiland. In dat groene noordelijke gedeelte zijn tuinen minder problematisch. Er is een kleurrijke overdaad aanwezig waarin de oleander, hibiscus, kerstroos (gigantisch groot!) elkaar ook in de winter naar de kroon steken. Voorwaarde is wel dat je ruimte hebt voor een tuin: in bebouwde centra blijkt dat ook niet vanzelfsprekend.

Op 2 januari gaan we met de bus (lijn 408) naar het eindstation in Granadilla de Abona. In een halfuurtje van halte naar halte, zo'n 640 m. omhoog. Vervolgens te voet door de Waterstraat (Calle del Agua) richting Cruz de Tea op 900 m, een steile klim. Hoewel de zon even sterk schijnt als aan de start op zeeniveau, blijkt de temperatuur om 11.00 uur 's ochtends van 20C terug te vallen naar 16C. Behalve dat het 'boven'logischerwijze kouder is, hangt hier gemiddeld ook meer bewolking, waaruit jaarlijks iets meer druppels vallen dan beneden.

Het heuvelachtige landschap is de afgelopen eeuwen met noeste arbeid voorzien van terrassen, droge sawa's, opgenomen in een ingenieus netwerk van kanaaltjes, goten en buizen voor de toevoer van water uit het natte eilandgedeelte of natuurlijke bronnen. Hier zijn tuinen, zo tussen de terrasdelen waarop druiven staan en allerlei groentes. Tuinen, geen siertuinen. Eerder een verzameling van wat je op deze hoogte ook in de kleurige bermen aantreft: geraniums (XXL), oleanders, allerlei felkleurige klimplanten, wat sinaasappel-, citroen-, appel- en bananenbomen. Palmachtigen, plus een grote variatie aan stekelachtigen, waaronder de inheemse cactussen 'los cardones'. Op deze vroege januaridag lijkt het lente. En dan ga ik gemakshalve voorbij aan het vernoemen van al het groen waarvan ik de naam niet weet én aan het feit dat mimosa en amandel binnenkort in bloei komen. Iets verderop beginnen de dennenbossen die de hoge flanken van El Teide groen kleuren: een vleugje Alpen.

We lopen verder over smalle wegen tussen de terrassen. Een wijnboer beloven we binnenkort terug te komen op een tijd dat zijn 'guachinche' (wijnschenkerij) El Pinalete openstaat voor publiek. 
We dalen af richting zee, alles bijeen een tocht van zes uur. Al die tijd 'sjouwen' we een pond gofio mee, gekocht bij een molen in Granadilla. Dit fijne mengsel (wij houden het op variant 7) van gebrande maïs, granen en noten is heerlijk in de yoghurt. Wij stellen ons onderweg tevreden met bruinbrood-kaas (!), en veel water.

In Charco del Pino (750 m.) is de bebouwing weer aan de beurt. Geen tuinen, tenzij die met kool- en slasoorten. In een inham heeft iemand cactussen staan, meer dan manshoog. Mooi, verstild en typerend in een omgeving die vooral getuigt van onopgesmukt werken en wonen. Een foto waard, waarna we verder afdalen richting zee door een steeds woestijnachtigere omgeving waarin de wind mooie vormen in zand en lavasteen heeft uitgesneden.

Weer thuis in Nederland lijkt onze tuin nog 'in ruste'. Hoewel: het begin van het nieuwe seizoen is gemaakt: de sneeuwklokjes bloeien, terwijl narcissen en tulpen hun eerste groen laten zien.

donderdag 16 februari 2017

Hypersensitief


Je zult maar erfelijk belast zijn met iets hinderlijks. Was de techniek toentertijd wat verder geweest, dan hadden mijn ouders beslist vooraan gestaan bij het loket AMG: 'Aanvraag Genetische Manipulatie'. Had hun kroost mooi verschoond kunnen blijven van reuma. Of de neiging tot zwaarmoedigheid. Nu loopt een aantal van ons rond met - om wat te noemen - vergroeide handen, waarmee nog geen schroefdop los te draaien valt. Of een mobieltje, laptop, zenderkiezer te bedienen.

Over hoe ik met genoemde zwaarmoedigheid probeer te leven, heb ik me al eerder op dit medium 'uitgelaten'. (Het laatste woord in voorgaande zin is uiteraard een aardigheidje bij dit onderwerp.)

Kennelijk bestaat momenteel het streven om komende generaties door genetische manipulatie voor vervelende zaken te behoeden. Tegelijkertijd valt me een groeiend verlangen op naar een 'stempeltje' voor een al dan niet gewaarmerkte afwijking. Bij voorkeur eentje op mentaal gebied. Bipolariteit bijvoorbeeld.

Omdat zwaarmoedigheid nauwelijks een onderwerp is om bij een feestje mee aan te komen, vroeg ik een bevriend psychiater onlangs, toen we na een bijeenkomst over totaal wat anders richting huis fietsten: 'By the way, kun jij mij niet bipolair verklaren?'. Vriendendienstje, dacht ik. Hij keek me aan alsof ik gek was. Mijn euvel kwam in zijn deskundige ogen niet verder dan een kleurloze Latijnse term, waarvan ik direct wist dat die niet de moeite van het onthouden waard was.

Het ligt niet in mijn aard om mensen die echt met bipolariteit te kampen hebben, te kwetsen. Wie er aan lijdt - ik weet dat uit eigen observatie - valt niet te benijden. Tegelijkertijd kom ik in toenemende mate gesprekspartners tegen die me - en dan vaak ook nog op trotse wijze ook nog ook nog - vertellen dat ze van de ene gemoedstoestand naar de andere schieten. 'Ja, ik heb duidelijk bipolaire trekjes'. Zo'n mededeling doen ze gewoon hardop, zodat ieder mag meeluisteren. Dán heb je meteen een gulzig gehoor op feestjes en partijtjes. Bij zoiets steekt mijn omschrijving van 'zwaar gemoed' natuurlijk schriel af. Toch eens kijken of ik met googelen wat verder kom.

Zo'n openbare onthulling blijkt meteen het startsein voor het doen van volgende bekentenissen. Ineens telt zo'n gezelschap een tevoren niet vermoed aantal lieden die zelf - dan wel hun kroost - al dan niet zelfverklaard leesblind, rekenzwak of leidend aan ADHD zijn. 

De nieuwste term is hypersensitiviteit. Toen ik er voor het eerst van hoorde, dacht ik aan iets op het gebied van allergie: overgevoelig voor pollen, pinda's of panda's. Fout dus. Gelukkig zat ik een tijd geleden geruime tijd naast een dame die er mij uit eigen ondervinding álles over wist te vertellen. Die ontboezeming vond plaats in een vol vliegtuig, en dan zeg je niet makkelijk: 'Ik ga even ergens anders zitten'.

Ik ben dus ook al niet hypersensitief, mocht ik na afloop concluderen. Misschien op sommige gebieden eerder het tegenovergestelde. Sterker nog: ik blijk ongevoelig genoeg om al die meldingen om mij heen van dyslexie, autisme of PPD NOZ met enig wantrouwen tegemoet te treden. Er zijn er te veel. Onlangs las ik dat de rekenprestaties op de Nederlandse basisscholen erg laag liggen. Iedereen dan maar behept met discalculie? En leesblindheid ligt sinds een week aan het slechte onderwijs in ons land.

Nogmaals: wie echt dagelijks de gevolgen ondervindt van bovenstaande zaken wil ik niet beledigen. Meer nog: ik zou omwille van de 'serieus geplaagden' willen pleiten voor de instelling van certificaten van echtheid. Afgegeven door iemand die er echt voor doorgeleerd heeft. Ik ken er eentje, een gelouterd onderzoeker die het al jaren moet opnemen tegen ouders die zijn spreekkamer binnenkomen met de openingszin: 'Onze Kevin heeft ADHD'. Dan moet je van goeden huize komen om daarin niet a priori mee te gaan. Het je trendy laten voorstaan op één van de 450 predicaten uit het DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) lijkt vaak een excuus om iets anders te verdoezelen. Een mislukte opvoeding. Of kleinere tekortkomingen. Bijvoorbeeld dat je niet zo goed bent in spellen, iets wat met onze krankzinnige regels der spelling heel normaal is. Of dat juist die ene collega promotie heeft gemaakt, iets wat buiten jouw mogelijkheden ligt; niet omdat je dom bent: nee, het is je autistische inslag. 

Overigens is het mij niet duidelijk of hypersensitiviteit het DSM al gehaald heeft. Wel mag helder zijn dat één erkende beheptheid uit dat verzamelwerk sinds kort tot gewaardeerde eigenschap verheven: narcisme. Dát mag Trump in elk geval op zijn conto schrijven. De volgende update van DSM zal dus 449 'mental disorders' bevatten. Tenzij de samenstellers bijtijds de oude benaming vervangen door ‘trumpisme’.