Op zaterdag maken we een flinke wandeling vanuit het hotel. Op hetzelfde moment staat 240 km. verderop een bezoek aan Madurodam op het programma. ‘Vergeet de St.-Jan niet’, heb ik eerder geappt. Tja, Bossche oom.
Het weer is uitstekend voor een flinke wandeling en de rust is overweldigend. We klimmen van Windhagen naar Kalsbach. Onderweg zien we veel lievevrouwebedstro in volle bloei. Deze bodembedekker waarvan de bloem net als die van de vlierbes lekker ruikt, zal tegenwoordig niet meer in ijs of ander eten verwerkt worden. De aanwezige stof curamine werkt bloedverdunnend en dat pakt niet altijd handig uit. Gedroogd werd het gebruikt als vulling voor kussens en matrassen. Ook kan het - al dan niet in een zakje vermengd met andere kruiden - zorgen voor een geurige kamer. Of inloopkast.
Net zoals een week geleden in Thüringen blijkt ook hier de digitalis overvloedig aanwezig. Ik geloof niet dat bloem of groen in de keuken toepassing vindt. Uit het blad wordt een medicinale stof gewonnen tegen hartproblemen. In mijn tuin staat het vingerhoedskruid al een tijd in bloei. De bloemen zijn van een grote schoonheid. Ooit was het populair om uit de bouw en schoonheid van flora en vruchten de werking van God af te lezen: fysicotheologie. Er zijn nog steeds mensen die dingen in een doorgesneden appel zien. In het kroosje - voor de rest van Nederland ‘klokhuis’ - menen ze een letter of cijfer te herkennen. Wolken kunnen ook een speciale vorm aannemen. Ik zou zeggen zonder bedoeling. Tenzij natuurlijk ergens een indiaan een boodschap door staat te seinen. Da’s dan ook de enige opzettelijke zender. De indiaan staat in ons land te boek als 'zzz'.
Ik ben dol op symbolen. Ook de wandeling van vandaag is als een voetreis door een boek. Een prachtige combinatie voor iemand zoals ik met chronische leeshonger. Van Niederhagen voert een bospad ons weer terug naar Windhagen.
Op weg naar huis sla ik in Gummersbach nog gauw wat bier in. Als ik met onder elke arm zes halve liters Köstritzer Schwarzbier door de hoofdstraat sjouw, kijkt een tegemoetkomend koppeltje me vrolijk aan. Terwijl hij naar het bier knikt, vraagt de man: ‘Fussball?’
Iets meer dan een uur later weer bij Venlo in Nederland, piept mijn iPhone. Op een foto zie ik twee mini-meisjes voor een mini-St.-Jan staan. 'De jongedame heeft het goed begrepen', denk ik met een glimgrijns. 'Met cultuur kan je niet vroeg genoeg beginnen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten