Als
tienjarige zong ik op de radio mee met Al Jolson. In mijn brokkelige Engels
werd ‘Swanee’ ineens ‘O dear, how I love ya, how I love ya, my dear old Mammy’.
Mijn ma was dik 50: in mijn jonge ogen dus bekant bejaard. ‘Dear old Mammy’.
Jolson?
Kijk ‘s op YouTube. Daar staat ie nog. Nog wel; naast Sinterklaasknecht.
Schoenpoetsdonker. Sinds ik zelf ongevraagd verkleurd ben van blanke naar witte
man, besef ik dat ik als kind met mijn gedweep fout moet hebben gezeten. Toen
nog in onschuld. Overigens raakte ik in die tijd - begunstigd door het pigment
van moederszijde - na slechts één zomers bezoek aan Maas of IJzeren Vrouw zo
gekleurd als een Siciliaanse landarbeider. Ons mam zocht voor de vergelijking
toen wel een andere geografische hoek op, die ik nu in het openbaar liever
achterwege laat.
Kleur;
een gevoelig onderwerp. Inmiddels is 4 mei achter de rug. Ik heb er geen
behoefte aan gehad om bij de kranslegging in de Casinotuin een schreeuwprotest
te organiseren. Naarmate ik ouder word, ga ik me minder verbazen over
maatschappelijke verschijnselen. Dat van die harde roepers bracht me wel even
van mijn stuk.
Waar ik
niet in kantel, is in mijn weigering om op 27 april met een oranje vlaggetje te
lopen. Deze tegendraadsheid heb ik geërfd van ons pa. Die had weinig met het instituut
koningshuis. Zijn aversie wortelde in een ver verleden, dat voor hem nog niet
voorbij was. Den Bosch beleefde hij nog steeds als een door de Hollanders
ingenomen stad. ‘Elke hoogste baan bij een overheidsgerelateerde organisatie
komt niet bij een katholieke zuiderling’, voerde hij aan. Senior was op het
gebied van 1629 en de gevolgen voor Den Bosch en Brabant, een - zeg maar -
ijzervreter. Op ‘My dear old Swanee’ had hij niets tegen. ‘Merck toch hoe
sterck’ kon niet door de beugel. Staat ook op YouTube.
Er zouden
plannen bestaan om de capitulatie van14 september 1629 te herdenken in 2029. Ik
weet niet of de titel ‘inname’ of ‘bevrijding’ wordt. In het laatste geval kom
ik in het geweer, vooropgesteld dat ik dan nog onder ons ben. Als het moet, ga
ik ondergronds, hoewel het mijn voorkeur geniet om dan als 81-jarige, stram in
het gelid (mijn part van de rimmetiek) staandebeens Frederik Hendrik zwart te
maken met citaten uit het onderzoek van Leo Adriaenssen. Wedden dat er bijval
komt van nog wat ouwe zeurende zotten?
De wereld
kantelt dus en Den Bosch draait mee. Eerder lieten we diezelfde F. Hendrik de
ouwe koningin begroeten bij haar entree op 30 april 2007. En zolang er hier nog
een salonboot met een stedendwingende naam vaart, blijf ik attent. ‘t is mar
dègget vast wit!
Harry ik vaar als gids op diejen boot. Het motiveert mij elke vaartocht weer om mijn gasten weer eens stevig de waarheid te vertellen over nine eleven 1629. De dag dat de bres is geslagen in bastion Vught en dat onze stad en Meierij een kolonie werd van Holland.
BeantwoordenVerwijderenHeel goed Piet. Houd je missie vol! Er is nog veel te winnen op dat gebied.
BeantwoordenVerwijderen