De hoogste berg van Spanje ligt op Tenerife! De voorgaande keren niet aan toegekomen, maar nu een must. Dus stap ik zaterdagmorgen om 10.30 uur op 2.200 m uit lijndienst 342 en op hetzelfde moment sta ik vol bewondering en met eerbied rond te kijken aan de voet van de Teide. Vrijdag a.s. volgt de echte klim naar de top op 3.718 m. De permissie om vanaf ‘La Rambleta’ ook de laatste 163 m te doen, is al binnen. Ik wrijf nu al van genoegen in mijn handen!Het landschap bij de Roques de García komt groots over, waarbij de Teide in zijn dominante aanwezigheid alle aandacht vraagt. Een krater zoals die in schoolboekjes staat: een kale, gladde (op een enkel rimpeltje na) gelijkbenige driehoek, maar wel zonder rookpluim. De eeuwige sneeuw zal wel aan de schaduwzijde liggen, maar dat zien we vrijdag dan wel.
Ik bevind met bij een bushalte op niveau, genoemd naar El Parador Las Cañadas del Teide. Dit staatshotel wordt weliswaar gerenoveerd, maar bar-restaurant én toilet zijn open. Zeker die laatste faciliteit wordt goed bezocht, want er staan veel touroperators met bezoekers die even de vreemde rotsformaties komen bekijken. Dolle pret om bizarre geërodeerde steenformaties zoals de Osa Embarazada (Zwangere Beer), de Torrotito (Torentje) en de Chincado, in de vorm van een soortement boom, die uitgegroeid is tot een symbool voor Tenerife.
Nauwelijks 100 meter verderop is Wandelpad 3 bijna een oase van rust. De weg voert langs en door gekarteld steenlandschap dat me aan de Dolomieten doet denken. Verderop is een afslag (pad 26) naar een verlaten vlakte: de Llano de Ucanca. Ik onderga in die woestenij de sensatie dat ik in in een filmfragment loop dat groter is dan ikzelf ben. Als dit overweldigende gevoel me nu al overkomt aan de voet van de berg, wat moet dat dan wel niet op de top worden?
Om af te koelen zoek ik de parador op, waar gelukkig het bier - weliswaar uit blik - koud staat.
