We draaien ons met het handveer over de Dommel over naar het Bossche Broek. Als frequent gebruiker van dit vervoersmiddel heb ik voor het eerst moeite ‘De Moerasdraak’ naar de overkant te krijgen. Het water staat hoog en de rivier stroomt vooral in het midden met veel kracht. Vorig jaar rond deze tijd lag het ding uit de vaart vanwege het sterk gestegen waterpeil. Er was zelf tijdelijk beperkte dijkbewaking.
De grote hoeveelheid
decemberregen versterkt het natte karakter van het Bossche Broek. Aan de rand
van dit natuurgebied glibberen we over de dijk. Sinds kort liggen bij de eerste
afslag links twee poëziedragende zwerfkeien. Ze zijn onderdeel van
'Poosplaatsen langs de Dommel'. Een van dit versteende duo draagt een tekst van
Catharina Boer over de ijsvogel: ‘de ijsvogel is een ogenblik/dat dit tijdloos
broekland wekt/als hij door zomerlicht flitst/de vis pikt en met zijn blauw
en/oranje vervloeiend weer hemel is’.
We glijden naar beneden en passeren een eerder opnieuw zichtbaar gemaakte Dommelarm. Die was wel erg smal geworden; ook daar liggen twee pooskeien. Het centrale gedeelte van dit gebied bevat een voet water: het resultaat van de overvloedige regen en het programma dat het Bossche Broek weer het drassige aanzien moet geven van eeuwen geleden. We stellen ons voor hoe in de loop der tijd soldaten die de stad wilden aanvallen hier tot hun enkels in de modder wegzakten. Of de wielen van hun blijden en kanonnen zagen vastlopen in de blub. Tegelijkertijd zie ik voor me hoe we 50 jaar geleden een stukje verderop konden schaatsen in de winter. Op het ondergelopen weiland was zelfs een ijsbaan. Op die plek bevinden zich sinds ‘de herwaardering’ van het Bossche Broek een struinpad en enkele waterpartijen voor vogels en amfibieën.
We glijden naar beneden en passeren een eerder opnieuw zichtbaar gemaakte Dommelarm. Die was wel erg smal geworden; ook daar liggen twee pooskeien. Het centrale gedeelte van dit gebied bevat een voet water: het resultaat van de overvloedige regen en het programma dat het Bossche Broek weer het drassige aanzien moet geven van eeuwen geleden. We stellen ons voor hoe in de loop der tijd soldaten die de stad wilden aanvallen hier tot hun enkels in de modder wegzakten. Of de wielen van hun blijden en kanonnen zagen vastlopen in de blub. Tegelijkertijd zie ik voor me hoe we 50 jaar geleden een stukje verderop konden schaatsen in de winter. Op het ondergelopen weiland was zelfs een ijsbaan. Op die plek bevinden zich sinds ‘de herwaardering’ van het Bossche Broek een struinpad en enkele waterpartijen voor vogels en amfibieën.
De middagzon schittert in het ondiepe water. De ijsvogel blijft verborgen voor onze ogen.
Volgens een bericht in het Brabants Dagblad van 6 januari 2012 is 'De Moerasdraak' tijdelijk uit de vaart genomen vanwege het hoge water.
BeantwoordenVerwijderen