Bossche Mindf*ck (2); doorgezaagd weesmeisje

Na het optreden van de Victor Mids in DWDD is ook Den Bosch geheel in de greep van Mindf*ck. En wat geschiedt: de stad blijkt zowaar een onvermoede broedplaats voor illusionisten te zijn. Zo sterk zelfs dat ik niet verbaasd zal staan kijken wanneer de burgemeester binnenkort met groot nieuws komt. Wat ik voorzie is hoe hij vol trots aankondigt dat de bestaande Koningstheateropleiding wordt uitgebreid met een driejarige leergang ‘En Gij Geleuft Dè’. Daarvoor moet dan wel een nieuwe ‘Harry Pottervleugel’ gebouwd worden uit het potje van de Pieckepoort.

Aan docenten met een overtuigend CV geen gebrek. Bij de selectiecommissie krijgen de kandidaten voorrang die ervaring hebben als fractieleider van een plaatselijke politieke partij. Want als er iemand uitmunt in wat sinds kort ‘mindf*cking’ heet, dan is het wel de lokale voorganger-in-de-ideologie.

Voor wie het even niet gevolgd heeft: vóór de gemeentelijke verkiezingen van 19 november jl. zou het theater toch niet aan de Parade komen. De onderhandelingen over de coalitie waren nog niet begonnen, of het ding stond er ineens wel. Uri Geller is er niks bij.

Boze briefschrijvers beweren nu in de krant dat er sprake is van kiezersbedrog. Ze slaan de plank mis: het was nooit de bedoeling om de Parade te verlaten! Dat velen van ons geloofden dat die plek bij de St.-Jan ‘uit’ was, lag aan onszelf. Dat is wat de ware illusionist doet: gebruik maken van de goedgelovigheid van het publiek. We weten ook wel dat het doorgezaagde weesmeisje niet kan bestaan en als na de truc blijkt, dat ze inderdaad niet bestaat, zijn we teleurgesteld. Dat is het geheim van de smid: de illusionist laat ons zien wat we graag willen zien. Zelfbedrog, dus.

Uri Geller ging er lange tijd prat op dat hij gebruik maakte van bovennatuurlijke krachten. Jomanda deed dat ook. Zelf heb ik ook nog een tijdje rondgelopen met zo’n magisch polsbandje. Verlakkerij? Nee hoor: de mens is nou eenmaal geneigd alles om wat onverklaarbaar lijkt, toe te schrijven aan iets 'buitengewoons'. Ik lees ik op pagina 45 van David Hand, ‘Het onwaarschijnlikheidsprincipe’, dat Geller zich sinds zijn ontmaskering niet langer paranormaal begaafd noemt. Hij is nu entertainer; een gewiekste goochelaar.

De Bossche politiek wordt geleid door entertainers. Ze denken ook al aan een nieuw stadslogo: een hoge hoed met toverstaf plus konijn, vergezeld van de slogan: ‘Binnenkort in dit theater …’. Toegang gratis.