Nelly jarig (2); de pantoffelparade

Een van de dingen die ik steeds weer waardeer in Italië is de pantoffelparade. Sinds mijn aankomst zaterdagmiddag om 15.00 uur heb ik al twee keer 'fatto la vasca'. Oftewel heb ik 'baantjes getrokken' op het daarvoor aangewezen circuit. In Bergamo is dat het traject Sentirone – Piazza Pontida. En in Crema de hoofdstraat, ongeveer van stadspoort tot stadspoort.

Meedoen aan de pantoffelparade stelt weinig eisen aan de deelnemers. Tegen 17.00 uur gaan de eerste lopers op weg, in een rustig tempo. Het is de bedoeling om in gezelschap van anderen zo veel mogelijk te lopen kletsen, anderen te zien en door anderen gezien te worden. Die trage trein heeft een sociale functie die verder reikt dan 'Weet je wie ik zag?' De deelnemers laten boodschappen achter en ze nemen ‘en passant’ signalen van anderen op.

Vanmiddag heb ik me in Crema laten vertellen waar je tijdens de pantoffelparade als expert op kunt letten. Ik ben geen expert, dus zie ik niet welke mannen en vrouwen welke schoenen of broeken dragen en wat dat dan wel niet betekent. Zoals gewoonlijk kom ik ook nu niet verder dan de conclusie dat in mijn ogen de mensen vooral geweldig verzorgd gekleed zijn. En dat ze daarmee 'ons Nederlanders' degraderen tot de categorie 'wandelende aardappelzakken'. Basta cosí. De echte kenner kan nog zeggen waar die kleding vandaan komt, wat dat kost, en wat dat toevoegt aan de modegevoeligheid en de status van de drager.

Ik kan er me niet op concentreren. Vooral ook omdat ik met het fototoestel in de weer ben en mijn ogen steeds afdwalen naar wat van de gebouwen af te lezen valt. Ook in de architectuur is mijn achternichtje een expert. Niet verwonderlijk, want dat is haar professionele expertise. Crema behoorde eeuwen tot Venetië. Da's goed te zien aan de leeuw die overal uitgebeiteld de stad siert. Waar ik vooral naar moet kijken, zijn de balkonnetjes. Die blijken overal in rijke mate aan de gevels aanwezig. Zo normaal is dat niet, hoor ik. Ze zijn een typisch Venetiaans verschijnsel. Een post om van daaruit de zee in de gaten te houden. En dan vooral de schepen die de eigenaren rijkdom brachten.

De pantoffelparade is een fenomeen dat ik verbind met alle zuidelijke streken. Met zonnig weer. Met een cultuur waar het maaiveld ook een gewaardeerd speelveld is. Want hoe serieus ook: ik besef dat deze lopende vergadering een spel is.

Naar goed gebruik zoeken we in de hoofdstraat de beste ‘gelateria’ op om even later onze ijsjes in het zonnetje op te peuzelen, terwijl de parade in rustig tempo gewoon voortgaat van keerpunt tot keerpunt.