Deze tekst verscheen op 17 mei 2015 als column in de Bossche Omroep
Zo ons leven al een doel dient, dan zullen we die
diepe zin echt zelf moeten zien te zoeken. Door klarinet te gaan spelen in een
carnavalsband. Of vis uit te venten. In de politiek gaan, is natuurlijk ook een
mogelijkheid. Waar dat toe leidt, blijft ongewis.
Misschien is de 'nieuwe' Afvalstoffendienst bij
Treurenburg (voorjaar 2011) wel het laatste 'grand project' van onze politieke
vertegenwoordigers. Wie daarvoor gevoelig is, kan in de woorden 'afval' en
'Treuren' een teken zien. Bijvoorbeeld voor de teloorgang sindsdien van elke
vorm van ambitie en durf in de gemeentelijke bestuurskamers en de Bossche
raadszaal. Geen wonder dat het volk mort, aan de poorten rammelt en bij gebrek
aan gehoor steeds actiever wordt in de productie van schotschriften tegen de
stadsgenoten die de beslissingen nemen. Ik kan mij niet herinneren dat er hier eerder
zoveel geschreven werd door burgers die niet tot een actievoerend collectief
behoren.
In de kritiek wordt gewezen naar personen en
instanties: naar de B, de &W, de Raad, de ‘sik’, de lokale bouwheer. Er vallen
harde woorden: regenten, arrogante ouwemannenclub, oligarchie. Alsof we twee
eeuwen terug zijn. Af en toe komt er een reactie vanuit Markt 1: ‘Het raakt
ons’, of ‘Wij herkennen ons hier niet in’. Meestal blijft het stil onder het
bekende adagium ‘We laten ons niet gek maken’.
Interessant lijkt me de vraag wat er gebeurt
zodra iemand - door het volk gekozen of door een hoge instantie aangewezen -
genoemd pand betreedt ‘tot nut van het algemeen’. Vindt er - eenmaal de drempel
voorbij - zomaar een chemisch proces plaats waartegen slechts een enkeling zich
weet te verweren? Worden er plots ongekende mogelijkheden in het geweten
aangesproken, waardoor bijvoorbeeld verkiezingsbeloftes ineens richting
Treurenburg kunnen. Is er sprake van een piekervaring die Ollie B. Bommel omschrijft
als: ‘Jonge vriend, ik wist niet dat ik het in me had?’. En trouwe lezers van
Toonder weten dat de heer-van-stand op dat moment aan de rand van een afgrond
staat. Want twee pagina’s later volgt dan vertwijfeld ‘Tom Poes, bedenk een
list’.
Misschien is het simpeler. Youp verklaarde op 25
april in NRCWeekend het regelmatig optredend vergeetverschijnsel met:
‘Schijnwerpers verblinden en meer is het vaak niet’. Dat die vertroebelde blik wel
degelijk een diepere oorzaak kan hebben, wordt al meer dan twee decennia uitvoerig
beschreven door econoom, psychoanalyticus en hoogleraar Manfred Kets de Vries. Zijn
werk kan ik ieder aanraden die zich een rol toemeet in de Bossche Leiding. Of
misschien beter nog: nodig die heer-met-verstand eens uit. En vraag wat hij in
een interview op 7 januari 2014 in Elsevier bedoelde met: ‘Als je aan
leiders schudt, vallen er heel rare dingen uit’. En pratend over goede en
inspirerende leiders: ‘Ze zijn in staat om mensen hoop te geven op
verbetering, en wenden daartoe nederigheid, menselijkheid en humor aan. Ze
laten zich ook minder leiden door hebberigheid’.
Ten stadhuize staat bij P&O vast nog een
weinig aangesproken potje ‘Bij- en Nascholing’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten