'Is het nou wel verstandig om dat zo te schrijven,
dat van die drol in dat zwembad?', reageert iemand in een app na lezing van de
voorgaande blog. 'Wie weet breng je iemand op een idee'.
Alsof ik ons pa hoor spreken. Die kon - als
iemand wat weinig pedagogisch uit de hoek kwam - reageren met: 'Hier onderwijst
men de school, hier leert men de kinderen kakken'. Wie mijn vader heeft gekend,
weet dat deze woordkeus wat grofjes was, voor zijn doen. Feit is dat op vrijdag
de eerste zwembadgeluiden ons al in de morgen tegemoet komen. We zitten dan na
het ontbijt nog in de tuin terwijl de zon zich boven de schaduwwerpende Japanse
kers uitwerkt. Tijd om naar binnen te gaan. In de vijver zitten de drie koele kikkers die daar huizen onverstoorbaar op hun vaste plek in de zon.
Mobiele dompelbaden zijn trouwens op verschillende
locaties in Den Bosch te vinden. En wie denkt dat zo'n exemplaar alleen voor
kinderen is, heeft het mis. Als ik een paar uur later met een vriendin wil
lunchen bij De Pure Keuken worden we naar de achterzijde gedirigeerd. Daar
staan in de schaduw van brede boomkronen de nodige tafels en stoelen met
uitzicht op een veld waarop tot zo'n 20 jaar geleden rekruten de stormbaan
namen. Nu herbergt de Isabellakazerne andere gasten: bijna 100 bedrijfjes en
meer dan 100 jongere bewoners. Twee van die tweede categorie, mogelijk een
koppeltje, probeert een buitenbadje vol water te krijgen. De tuinslang reikt
tot de rand van het veld. Het plastic bassin staat 20 meter verderop. Het
meisje vult emmer na emmer en zeult elk exemplaar naar de natte hoek. Hij doet
dan steeds braaf de kraan dicht. Want al raadt het Nationaal Hitte Plan een
koele duik aan, verspilling is ook ongewenst. Dan veert de knaap op. Hij pakt
een kliko en legt daarin de slang. Na twee ladingen is het bad vol.
Uiteraard is in deze tijd het begrip 'opwarming van
de aarde' bijzonder populair. En die temperatuursverhoging komt door de mens:
we brengen te veel broeigas of wat dan ook in de lucht. Inderdaad zijn we met z'n
allen vervuilers.
De aanhangers van die visie 'we zijn zelf de
schuld' hebben weinig oog voor een tweede benadering. Die komt van de groep
waarin zich bijvoorbeeld archeologen en aardkundigen manifesteren. Die club
ziet de opwarming in eerste instantie als een autonome ontwikkeling binnen -
ruim gezegd - ons zonnestelsel. In periodes met veel zonnevlekken wordt het
klimaat warmer. In de vroege middeleeuwen werd in het noorden van Engeland wijn
verbouwd. Nu onvoorstelbaar. Na 1400 was er sprake van 'de Kleine IJstijd'. Het einde daarvan wordt de laatste tijd dus extra onderstreept.
Bewijs voor deze autonome benadering halen de
voorstanders uit de bestudering van onder meer het eeuwige ijs op bergtoppen en
polen. In die ijsmassa liggen heel wat gegevens opgeslagen over het klimaat in
de afgelopen eeuwen. Tussen benadering één en nummer twee ligt een kloof. Hopelijk zal die overbrugbaar
worden.
.jpg)
Na de schaduwrijke lunch is het inmiddels 16.00
uur en werk ik op de koelste plek van ons huis aan mijn column voor de Bossche
Omroep. Ten tijde van een hittegolf in Nederland, schakel ik over op de
mediterrane modus. Na de lunch in de schaduw. Binnen of buiten. Vandaag dus
binnen om van daaruit - na wat geknutsel aan het eten voor morgen - om 19.00
uur te vertrekken naar een vriend. Die had onlangs een tia en na een ingreep in
zijn rechter halsslagader is hij toe aan beweging. Dus fietsen we tegen acht
uur richting het Kanaalpark Rosmalen. Over dit nieuwe stuk natuur aan beide zijden van het Máximakanaal ben ik enthousiast. De plasjes aan de zijde van de Rosmalense Aa zijn wat gekrompen in de hitte. We gaan
onderweg nog aan bij een andere kameraad die langs de route woont. Ook zonder
BHP weet ik dat open vlaktes 's avonds verkoeling brengen.
Als ik rond 23.00 uur onze straat infiets, kom ik
langs twee eindexamenfeesten. Bij de tweede staat naast de voordeur in
wc-cabine opgesteld. Goed idee. Zeker omdat iets verderop de tijdelijk
zweminrichting staat. Die is verlaten en een late duik door feestgangers lijkt
me tot de mogelijkheden te behoren. Geheel volgens plan. Volgens het Nationaal
Hitte Plan dat een regelmatig waterbad adviseert.
Thuis staat alles al tegen elkaar open. 'Een
uurtje', zegt mijn vrouw. We praten de afgelopen dag bij waarna ik in de keuken
wat verder werk aan de koude schotel waarvoor de eerder gekookte piepertjes
tijdens mijn afwezigheid af zijn gekoeld. Ik herinner me dat een van onze
eerste zomers in dit huis ik 's nachts op het plat ben gaan slapen. Het was
toen ook heet en we moesten onze weg zien te vinden zonder NHP of andere
kennisbronnen. Slapen onder de waslijnen, op een luchtbed. Campinggevoel. De
volgende morgen werd ik bij het eerste licht al wakker en dan ook nog vol
muggenbulten ook nog ook nog.
Om 00.30 zoek ik ons eigen bed op in een iets
afgekoelde slaapkamer. Na een reeks
hazenslaapjes hoor ik bij het eerste vogelgefluit de feestgangers op de
fiets naar huis gaan. 04.30 uur. Toch een verrijdbaar aircootje aanschaffen?
Kunnen de ramen tenminste dicht. Bij deze verfrissende gedachte vertrek ik in
een diepe slaap. Waaruit ik om 07.30 ontwaak: klaar voor de 'hete zaterdag'
waarvan eerder het gerucht ging dat het wel 40C zou worden. Het blijkt licht
bewolkt en pas 24ºC. Een bemoedigend begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten