Bellen blazen

Het klassieke verhaal is bekend. De Griekse schone jongeling Narcissus had dorst, bukte zich om uit een heldere beek te drinken en werd verliefd op zijn spiegelbeeld. Zijn amoureuze gevoelens werden niet beantwoord en meneer kwijnde weg om uiteindelijk voort te leven als bloem.

Tot ver in de twintigste eeuw was een narcist een te mijden persoon. Iemand die zó in zichzelf opging, kon je beter niet in je vriendenkring hebben. Inmiddels is in ons land de wind uit een andere hoek komen waaien en heeft het voormalige afwijkende gedrag zich tot norm ontwikkeld. Narcisme is geaccepteerd geraakt en sterker nog: is verheven tot een must.

De weg daarheen verliep haast ongemerkt. Hoorde je 40 jaar terug nog 'Mijn broer/zus en ik hebben een cadeau gekocht', nu is het zonder blikken of blozen: 'Ik en ...' Een kwestie van opvoeding? Ongetwijfeld. Althans, dat dacht ik aanvankelijk.

In onze dagelijkse omgeving is het aantal prikkels gegroeid dat uitnodigt tot een narcistische levenshouding. Ook 'Ik en ...' blijkt een gepasseerd station; de volgende halte heet: 'Ik ...’ Waar meisjes en jongens eerst nog verpleegster, stewardess, brandweerman of voetballer wilden worden, is nu het ideaal domweg beroemd te zijn. Een fiks aantal tv-programma’s vormt hiervoor de springplank, waaronder Holland’s Next Top Model en Voice of Holland. Zelfs zoiets oubolligs als Heel Holland Bakt leidt tot een sterstatus. Plus tot interviews in celebrity magazines onder de kop ‘Heel Holland Bakt-deelnemer verlangt naar eigen gezin. Breaking news, dus.

Ook zonder zelfs maar een ei te kunnen breken voor het cakebeslag, is het mogelijk om een rolmodel voor velen aangemeten te krijgen. Het betreft hier lieden die overal op rode lopers en in de schijnwerpers verschijnen zonder enig CV dat deze plek rechtvaardigt. Bij gebrek aan beter, dragen ze de titel van ‘socialite’, waarmee de hoogste graad van narcisme een naam heeft gekregen. Lucht in optima forma; ‘de kleren van de keizer 2.0’; bellen blazen in de A-klasse. Dat deze status de betreffende persoon geen windeieren legt, bewijst de recente beroving van Kim Kardashian, die voor 10 miljoen aan sieraden in haar Parijse hotelkamer bleek te hebben liggen.

En net op het moment dat ik denk dat de wereld niet langer aan Den Doolaards vlijt ten onder gaat, krijg ik een kort interview met Corneel van Rijn onder ogen. Deze jonge vent is filosoof. En boer. Hij bevindt zich ‘Met zijn hoofd in de wolken en met zijn poten op de grond’, om de man te citeren. Hoopgevend is zijn uitspraak: 'Niet meegaan in de zucht naar het mateloze, maar oog houden voor de juiste maat'. Beroemd zal hij hier niet mee worden. Hij kan ermee ‘te kaap’ren varen. En hij maakt er mijn dag goed mee. Merci Corneel.