Bochum (1); Bermuda3eck

Stel: je bent in Bochum, Ruhrgebied. Reden? Je auto crasht, je hebt er een zakelijke meeting, spoelt er aan of die hotelbon moet op. Deze laatste reden brengt ons 30-31 juli 2011 derwaarts: het koudste weekend sinds afgelopen maart.

Een 'stadje bezoeken' in Duitsland is niet zonder risico. Niet dat het gevaarlijk is, maar aan stedenschoon hoef je - zeker in het Ruhrgebied - niet veel te verwachten. Bochum spant de kroon. Een centrum met ruim opgezette straten in een nondescript vroege zestigerjarenstijl. Zelfs voor wie in pril Emmeloord, Almere of Lelystad opgroeide, moet dit doodsaai zijn. Laat staan voor een Bosschenaar van Achter het Stadhuis 7. Gelukkig lopen er veel Duitsers rond. Ze bewegen zich ontspannen en gaan kennelijk niet gebukt onder deze architectonische monotonie. Dat fleurt de boel nog wat op. Valt hier nog wat van te maken?

Ik twijfel. Zeker na het bezoek aan het circusterrein naast ons hotel: een circus zónder dieren! En de daar aanwezige Bismarckturm - bedoeld om licht te geven uit vreugde na de dood van deze ijzervreter - doet het ook al niet. Sinds 1995 ligt de vuurbak nota bene aan de voet van toren. Dat zal niet zonder reden zijn. Net als ik denk dat het beter is om de zaterdagavond te verdrinken in het hotel, ontdekt mijn vrouw op de plattegrond van de binenstad de 'Bermuda3eck'. Die vondst leidt tot de redding van Bochum.

Het uitgaansleven blijkt in de zuidpunt van het centrum geconcentreerd. We vinden een terrastafeltje onder een straalkachel en wanen ons bij restaurent Tapas in mediterrane sferen. Mocht het koud aan de knieën worden, dan liggen er rode plaids op voorraad. De obers spreken Spaans en ook het eten is echt. Zolang we onze blik horizontaal gericht houden op de mensen die flaneren en zitten, is het er bijzonder sfeervol. En het lokaal geproduceerde Moritz Fiege Schwartzbier smaakt heerlijk.

Op weg naar het hotel brengt een tweedaags wielerevenement nog wat extra leven in de brouwerij. We moeten even wachten met oversteken tot de renners achter de dernymotoren voorbijgedenderd zijn. De huldiging brengt ons op zichtafstand van de winnaars van de Giro en de Tour de France 2011. Prachtig. Zo wordt het nog een mooie zaterdag en morgen wacht ons de cultuur: musea.