zondag 7 augustus 2011

Luik (1); klimmen

Ook de volgende hotelbon moet op en dit keer wordt het Luik. Wat ben ik vaak door die stad gereden! Maar altijd op weg naar wat anders. Vooral niet stoppen, want wie stopt er nou in Luik?

De eerste correctie op deze zaterdag de 6de augustus: de historische binnenstad ligt niet op rechter- maar op linkeroever. Op rechteroever, dus aan de oostkant, heet het Outremeuse. Logisch.

De stad zelf is aan de westzijde ontstaan. Bewoningssporen gaan 9.000 jaar terug. De oude gebouwen worden geheel aan het oog van de haastige passant onttrokken door hoge en vaak lelijk ogende flats langs de Maas.

We lopen naar de 'heringerichte' Place Saint-Lambert en passeren het oude prinsbisschoppelijke paleis, nu paleis van justitie. De weg voert omhoog langs mooi gerestaureerde huizen. Veel 'vakwerk' in de muren. Bij Rue Pierreuse huisnummer 38 gaan we een trap op. Links staan vijgen. We komen in de tuin van een voormalig klooster van de 'Miniemen'. Een stuk groen in een stad die ik het predikaat grauw en sfeerloos heb gegeven. Correctie twee: de toevoeging 'groen' blijkt terecht.

De oase gaat bij hij bos van de Minderbroeders over in de Impasse de Ursulines waarop wat steile straatjes uitkomen. Wie in deze trappenrijke omgeving woont, moet goed ter been zijn. Terrastuinen, bomen en stilte.

Dan staan we voor de 'beroemde' Escaliers de Bueren, een brede trap die de benedenstad verbindt met de citadel. We lezen dat dit de kortste verbinding was voor het garnizoen. 374 treden. Ook voor goedgetrainde lieden een pittige klim. Een mooi uitzicht op de stad aan de Maas compenseert de inspanning. Er valt inmiddels een malse bui en bij het bellevue aan de Péri zien we dat het snel moet optrekken. Met 27 graden is het benauwd.

Langs de muren van de citadel trekken we opnieuw het groen in, het Bois de Carmélites. Kennelijk kende de prinsbisschoppelijke stad een keur aan kloosterordes. Langs hobbelige paden meanderen we weer naar de benedenstad. Ik bezoek nu gedurende twee uur voor het eerst 'echt' Luik en ik verheug me nu al op het vervolg van de wandeling door de historische bebouwing. Correctie drie dus: stoppen in Luik is de moeite waard.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten