Ze zijn er ogenschijnlijk ineens: boeken waarvoor je alle tijd opzij wil zetten. Vandaag is dat 'Metronome'. De auteur Lorànt Deutsch heeft er vijf jaar op geploeterd en het resultaat is meeslepend.
Bij het lezen is het handig om 's in Parijs geweest te zijn. De laatste keer is voor mij jaren geleden en bij de eerste pagina loop ik weer door de straten. Hij laat de lezer stilstaan bij de namen van de metrostations en duikt dan de geschiedenis van de stad in. Een goede vondst om bij haltes de vraag naar hun betekenis te stellen. Wat betekent een aanduiding als 'Saint-Germain-des-Prés' betekent? Mensen zoals ik die eeuwen terug op de zaterdagavonden naar het tv-programma van Dorus keken, zien misschien weer wasgoed hangen. Deutsch verandert dat beeld radicaal. 'Invalides' is ook zo'n voorbeeld. Lees zelf maar.
Natuurlijk gaat het over Parijs van toen tot nu. En over de historie van Frankrijk. Omdat de Fransozen de grenzen van hun land steeds maar weer wilden verleggen, is ook de geschiedenis van Europa onderwerp. Eigenlijk hoeft je Parijs nauwelijks te kennen, om geboeid te worden.
Zometeen moet ik weg. Ik bereken wanneer ik me door mijn afspraken gewerkt zal hebben om me weer met 'Metronome' bezig te kunnen houden. Leeshonger. Een beetje als verliefdheid: je volgende afspraakje kan niet snel genoeg komen. Je telt de momenten tot de volgende ontmoeting en dan is er de gretigheid om uit de woorden van de ander een nieuwe wereld te ontdekken. Zoiets dus. Ik leg 'Metronome' tijdelijk weg en neurie Georges Brassens' 'J'ai rendez-vous avec vous'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten