zaterdag 8 september 2012

Gdańsk (1); notebooki


Ryanair vertrekt 4 september 2012 tien minuten vóór tijd van Eindhoven richting Gdańsk. Helder weer met onderweg permanent zicht op de landkaart beneden. Ik zie er weinig van, want na de riedel van veiligheidsinstructies en de verkoop van eten, drinken en loten verdwijn ik in een diepe slaap. Lekker onderuitgezakt door de extra beenruimte naast de nooduitgang.

Bij de luchthaven Lech Walesa kopen we een toeristenpas openbaar vervoer. Al direct nuttig, want de reis naar ons tijdelijk onderkomen blijkt een flink traject met bus en tram.

Hotel Fahrenheit staat in de wijk bij de geneeskundige faculteit. Grote voorname villa's begin 20ste eeuw.  Nog uit de Duitse tijd. Soortgelijke bouwsels - daar vaak met veel hout uitgevoerd - vonden we drie jaar geleden in het Poolse Reuzengebergte. Waren volgens ons boekje vaak buitenhuizen geweest van lieden uit Berlijn.

Ons hotel stamt uit 1996 en moest - om de gastvrouw te citeren - geheel in de stijl van de buurt opgetrokken worden. Een begrijpelijke eis. De aanwezigheid van een groot aantal apotheken valt ons op als we langs het park opnieuw richting tram gaan.

Het is 17.30 uur als we uitstappen in Brzeźno, waar we al snel het water zien. Voor de eerste keer van ons leven staan we aan de Oostzee. Geen idee nog of er bij de grote stad nog meer strandzand is; in elk geval maakt dit een knusse indruk. Kleinschalig. Doet ons aan Zuid-Engeland of Noord-Wales denken. Zeker als we na een tijdje over de houten pier wandelen. De zon gaat langzaam onder aan landzijde. Het liedje 'Ik heb de zon zien zakken in de zee' wordt hier vast niet gezongen.

Op vaste punten is gratis Wifi: handig voor buitenlandse toeristen. Zeker als ik na een telefoontje richting pier wat berichten wil appen. Later zal blijken dat ook de binnenstad over gd@nskwifi beschikt.

Er zijn op de paden flink wat fietsers, skaters en wandelaars. Gezellig druk en wat opvalt, is de ingetogenheid: gedempt stemgeluid en bovendien geen muziek uit de restaurantjes en andere trefpunten die we passeren.

We eten vis bij een tentje met meer stoelen buiten dan binnen. De dames - moeder en dochter? - spreken Engels. Het Duits houden we op de reservebank. Mijn vrouw, met haar stoomcursus Pools nog vers aanwezig, steelt de show tijdens de bestelling. Onderweg heb ik van de reclame ook wat woorden opgepikt: laptopy, notebooki en komputery. De rest is één letterbrij. Bij de vis krijgen we koolsla en fritky.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten