De dagen voltrekken zich in een lage versnelling.
Mijn toppunt van inspanning ligt nu in de ochtend. De ene dag in de
vorm van hardlopen langs het strand, en de andere is het aanpoten in het
krachthonk van de sportschool. Ik ben voor de tijd die ik hier wil doorbrengen
(en mijn abonnement bij het Bossche equivalent stil staat) lid geworden van een
kleine fitnessclub. In beide gevallen sta ik weer tegen 10.00 uur doorzweet op
het balkon van mijn tijdelijke onderkomen. Daarna gaat het zoals het loopt. Het
wandelen in de bergen komt nog wel.
Deze week logeren twee van mijn zusjes bij me. En
op deze 6de september stappen we om 11.50 uur in de bus die ons van El Médano
naar Los Abrigos brengt. Een boogscheut verder en we zijn er binnen 20 minuten.
Ons vermogen tot 'herinneren' heeft een
aantal boeiende aspecten. We horen van elkaar nieuwe dingen. Of aanvullingen op
bestaande wetenschap. Verduidelijkingen. Zonder meer vermakelijk is ons
gezamenlijke onvermogen om op bepaalde momenten op een woord of naam te komen.
De ene keer weten we exact om wie het gaat, kunnen we de hele doopceel lichten
van haar of hem en weten we wat hij of zij zei op 12 augustus 1956. De andere
keer gaat het om een gebeurtenis uit begin maart 2012 die bij ons alle drie op
het netvlies staat. Op dat ene detail na: de naam van een gerecht, gebouw,
straat, persoon.
We bezweren elkaar nadrukkelijk dat dit echt wel normaal is.
En vooral geen vorm van dementie. We proberen wat ons niet te binnen schiet met
allerlei trucs terug te halen ('Het is iets met een s'); zonder resultaat.
Aangezien het huis geen wifi heeft, kunnen we niet snel met iPhone, tablet of
laptop googelen op de geconstateerde lacune. Het geheugen moet het doen zonder
deze e-versnelling. Vandaar dat we elkaar met enige regelmaat uren later
trakteren op 'nagekomen' kennis. 'Souflaki', bijvoorbeeld. Of 'Marian
Spierings'. We blijken zo gestapt uit 'We zijn ons brein', het boek vanne
.... ('Het is iets met een s')
Tijdens de knabbel voorafgaande aan het avondeten heft op de tweede avond van onze gezamenlijke week de oudste het glas
en toost 'op de toekomst'.
En die toekomst is voor vandaag over een paar
minuten Los Abrigos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten